Inflacja finansowa

Inflacja finansowa – rodzaj inflacji popytowej spowodowany wzrostem wydatków rządowych przy braku odpowiadającego mu wzrostu dochodów z podatków.

Pojęcie to może również oznaczać szeroko rozumiany proces osłabiania rynków kapitałowych/finansowych, który prowadzi do zmian w zachowaniach rynkowych osób fizycznych i przedsiębiorstw^[1]. Zdaniem Jana Toporowskiego, inflację finansową najlepiej opisać jako wzrost wartości sektora finansowego w danej gospodarce w odniesieniu do wartości pozostałych sektorów gospodarki. Można ją zaobserwować zwłaszcza wówczas, gdy kredyty rosną znacznie szybciej niż produkcja albo gdy ceny papierów wartościowych sektora finansowego rosną znacznie szybciej niż ceny realne (dóbr konsumpcyjnych i inwestycyjnych) oraz płace^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Jan Toporowski, The Economics and Culture of Financial Inflation, Competition & Change, The Journal of Global Business and Political Economy, Vol. 13 nr 2 (1 czerwca 2009), s. 145-156. ISSN 1024-5294.
↑ JanJ. Toporowski JanJ., Why the World Economy Needs a Financial Crash and Other Critical Essays on Finance and Financial Economics, London: Anthem Press, 2010, s. 43, ISBN 978-0-85728-980-3, OCLC 741951578 .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Jan Toporowski, Dlaczego gospodarka światowa potrzebuje krachu finansowego, Książka i Prasa: 2012, s. 264. ISBN 978-83-62744-21-3.
Nicola Acocella, Zasady polityki gospodarczej. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2002.

[1] Jan Toporowski, The Economics and Culture of Financial Inflation, Competition & Change, The Journal of Global Business and Political Economy, Vol. 13 nr 2 (1 czerwca 2009), s. 145-156. ISSN 1024-5294.

[2] JanJ. Toporowski JanJ., Why the World Economy Needs a Financial Crash and Other Critical Essays on Finance and Financial Economics, London: Anthem Press, 2010, s. 43, ISBN 978-0-85728-980-3, OCLC 741951578 .

[1]

[2]