Inga Tarnawska
| Data urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
Inga Tarnawska (ur. 22 marca 1974[1]) – polska lekkoatletka, (sprinterka), mistrzyni i reprezentantka Polski.
Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]
Była zawodniczką Śląska Wrocław (do 1997), AZS-AWF Wrocław (1998) i Błękitnych Osowa Sień (1999).
Na mistrzostwach Polski seniorek na otwartym stadionie zdobyła cztery medale: złoty w biegu na 400 metrów w 1997, srebrny w biegu na 400 metrów w 1999, brązowy w biegu na 400 metrów w 1995 oraz brązowy w sztafecie 4 x 400 metrów w 1998)[2]. W halowych mistrzostwach Polski seniorek zdobyła trzy medale: srebrny w biegu na 200 metrów w 1994, srebrny w biegu na 400 metrów w 1997 i brązowy w biegu na 400 metrów w 1998[3].
Czterokrotnie reprezentowała Polskę na zawodach Pucharu Europy, w sztafecie 4 x 400 metrów: w 1995 zajęła 8. miejsce w zawodach Superligi, w 1997 3. miejsce w zawodach 1 Ligi, w 1998 3. miejsce w zawodach 1 Ligi, w 1999 8. miejsce w zawodach Superligi[4].
Rekordy życiowe[5]:
- 200 m – 24,54 (09.06.1996)
- 400 m – 53,71 (21.06.1997)
- 400 m ppł – 61,82 (28.08.1999)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Encyklopedia (statystyczna) polskiej lekkiej atletyki 1919-1994, wyd. Warszawa 1994, s. 178
- ↑ Henryk Kurzyński, Leszek Luftman, Janusz Rozum, Maciej Rychwalski, Andrzej Socha Historia finałów lekkoatletycznych mistrzostw Polski 1922-2011. Konkurencje kobiece, wyd. Bydgoszcz 2011, s. 453
- ↑ Daniel Grinberg i inni Historia polskiej lekkoatletyki halowej 1924-2014, wyd. Warszawa-Sopot 2014, s. 450
- ↑ Francisco Ascorbe, Félix Capilla, José Luis Hernández History of the European Cup. Statistics handbook, wyd. Malaga 2006, s. 276, 307, 324, 335
- ↑ Wyniki w bazie bieganie.pl. [dostęp 2017-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-04-25)].
nr – nie rozegrano