Inna (film)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Inna
Gatunek

dramat psychologiczno-obyczajowy dla młodzieży

Data premiery

21 grudnia 1976

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

78 minut

Reżyseria

Anna Sokołowska

Scenariusz

Irena Jurgielewiczowa, Anna Sokołowska

Główne role

Barbara Bartyńska (Danka)

Muzyka

Jerzy Matuszkiewicz

Zdjęcia

Jacek Korcelli

Montaż

Zenon Piórecki

Produkcja

Studio Filmowe Kadr

Inna – film psychologiczny dla młodzieży produkcji polskiej w reżyserii Anny Sokołowskiej z 1976 r. Film jest ekranizacją powieści „Inna?Ireny Jurgielewiczowej – kontynuacji książki „Ten obcy”.

Treść[edytuj | edytuj kod]

Barbara Bogatko (Bartyńska), odtwórczyni głównej roli

Główną bohaterką filmu jest piętnastoletnia Danka (Barbara Bartyńska) – wychowanka Domu Dziecka w Warszawie. Zaproszona przez obcych ludzi (państwa Pietrzaków) przyjeżdża na Święta Bożego Narodzenia do malowniczej górskiej miejscowości – Jurocina. W domu oprócz syna gospodarzy, Mariana, zastaje ich bratanka – Julka. Niedługo ma pojawić się też ideał obu chłopców – Zenek (Jacek Zejdler), którego poznali na letnich wakacjach.

W domu trwają już przygotowania do świąt, zaproszona do pomocy Danka – początkowo nieufnie i niechętnie, potem z rosnącym zapałem – włącza się do zajęć.

Danka przypadkiem słyszy, jak Marian i Julek zastanawiają się, co jej kupić pod choinkę. Nie mając pieniędzy, kradnie ze sklepu samoobsługowego drobiazgi dla chłopców. W momencie kradzieży zostaje zauważona przez pewnego młodego człowieka, który podąża za nią na ulicę i przestrzega przed konsekwencjami takiego złego czynu. Danka jednak ignoruje go – ukradzione prezenty kładzie pod choinkę, ciesząc się radością obdarowanych chłopców.

Następnego dnia na świąteczny obiad przybywa długo oczekiwany Zenek. Ku swemu przerażeniu Danka poznaje w nim świadka swej kradzieży. Zenek przed nikim nie zdradza jej tajemnicy, jednak Danka potajemnie ucieka. Chłopcy, po długim poszukiwaniu, odnajdują ją na dworcu i w ostatniej chwili zabierają z pociągu do domu.

Okres świąt minął. Danka wraca do Warszawy. Chłopcy pomagają jej w nawiązaniu znajomości z ich wakacyjną przyjaciółką – Ulą (Katarzyna Pawlak), która zakochana w Zenku gotowa jest zrobić wszystko, o co ją tylko poprosi. Ula, mieszkając z ciągle zapracowanym ojcem (Leonard Pietraszak), odczuwa brak kogoś bliskiego, marzy o poznaniu bliskiej przyjaciółki. Pierwsze spotkanie dziewczynek nie rokuje niczego dobrego – nieufność Danki i jej celowa szorstkość przeraża wrażliwą i subtelną Ulę. Na szczęście taktowne postępowanie Uli przełamie w końcu opory Danki – to właśnie jej opowiada historię swego smutnego życia i zwierza się z kompromitującego uczynku w sklepie.

Marian, przejeżdżając pociągiem przez Warszawę, wysiada na kilka minut, by zobaczyć się z Danką; na peronie zastaje jednak tylko Ulę. Jest zawiedziony, od dawna bowiem darzy Dankę dużą sympatią. Danka, która obserwuje ich z pobliskiego mostu, dopiero w ostatniej chwili decyduje się podejść.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]