Instytut Studiów Historycznych i Społeczno-Politycznych KC KPR
| KC RPK | |
| |
| Data założenia |
1951 |
|---|---|
| Data likwidacji |
1990 |
| Typ | |
| Państwo | |
| Adres |
Bukareszt, str. Ministerului nr 2-4 |
| Liczba pracowników |
41 (1950-1951), 125 (1967) |
| Dyrektor |
Ion Popescu-Puțuri |
Położenie na mapie Bukaresztu  | |
Położenie na mapie Rumunii  | |
 44°26′17,27″N 26°05′56,00″E/44,438130 26,098890
| |
Instytut Studiów Historycznych i Społeczno–Politycznych KC KPR (Institutul de Studii Istorice și Social-Politice) – instytucja naukowo-badawcza Komunistycznej Partii Rumunii powołana w 1951 w celu dokumentowania historii partii i ruchu robotniczego[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Do 1966 nosił nazwę Instytutu Historii Partii (Institutul de Istorie a Partidului)[1]. Placówce nadano uprawnienia przeprowadzania przewodów doktorskich w dziedzinie historii i nadawania tytułu doktora w następujących specjalnościach: historii ruchu robotniczego i KPR, współczesnej historii ojczyzny, a także historii międzynarodowego ruchu robotniczego i walki o wyzwolenie narodowe[2]. Instytut podlegał Wydziałowi Agitacji i Propagandy KC RPK.
Został zlikwidowany decyzją rządu w 1990[1].
Podział organizacyjny[edytuj | edytuj kod]
- Wydział historii ojczyzny, partii komunistycznej, ruchu rewolucyjnego i demokratycznego w Rumunii (Secția „Istoria patriei, a partidului comunist, a mișcării revoluționare și democratice din România”),
- Wydział tworzenia i rozwoju ładu socjalistycznego w S.R.Rumunii (Secția „Formarea și dezvoltarea orânduirii socialiste din R. S. România”),
- Wydział teoretycznych i metodologicznych problemów badań historycznych (Secția „Probleme teoretice și metodologice ale cercetării istorice”),
- Wydział zagadnień międzynarodowych (Secția „Probleme internaționale”),
- Służba archiwizacji i dokumentacji (Serviciul Arhivă și Documentare),
- Czasopismo „Anale” (Revista „Anale”).
Dyrektorzy[edytuj | edytuj kod]
- 1951-1953 – Clara Cușnir-Mihailovici,
- 1953-1958 – Constantin Pârvulescu,
- 1958 – Miron Constantinescu,
- 1959-1961 – Gheorghe Vasilichi,
- 1961-1989 – Ion Popescu-Puțuri.
Siedziba[edytuj | edytuj kod]
Mieściła się w al. Aleksandra (Aleea Alexandru) 21, później w kompleksie obiektów KC KPR przy pl. Rewolucji (Piața Revoluției) z wejściem od ul. Ministerialnej (str. Ministerului) nr 2-4 (dziś str. Cristian Popișteanu).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Arhiva ilegalistilor nu e data in studiu, 24 aprilie 2005, Cristina Diac, Jurnalul Național, 19 iulie 2012
- ↑ Gabriel Catalan: Institutul de Studii Istorice şi Social-Politice, Fototeca, Prezentarea părții structurale, 29 lutego 2012