Iosif Ramanouski

Iosif Witoldawicz Ramanouski

Data urodzenia	25 kwietnia 1941
kandydat nauk medycznych
Specjalność: profesor
Alma Mater	Białoruski Państwowy Uniwersytet Medyczny

Iosif Witoldawicz Ramanouski, białor. Іосіф Вітольдавіч Раманоўскі (ur. 25 kwietnia 1941 w Wilejce) – białoruski i radziecki uczony, specjalista od chemii bioorganicznej, pedagog, kandydat nauk medycznych (1970), profesor (2000).

Życiorys

W 1964 r. po skończeniu Wydziału Lecznictwa Mińskiego Instytutu Medycznego zaczął przygotowania do doktoratu. W 1970 r. uzyskał tytuł kandydata nauk. Tytuł dysertacji: Interakcje grup sulfhydrylowych, disiarczkowych oraz białka w guzie i tkankach zwierzęcia chorego na nowotwór w procesie rozwoju raka wodobrzusza Ehrlicha przy stosowaniu chemioterapii.

Od 1967 r. asystent, od 1974 r. docent Katedry Chemii Organicznej i Chemii Fizoloidów Mińskiego Instytutu Medycznego. Jednocześnie od 1976 r. zastępca dziekana, a w 1985–2007 dziekan Wydziału Pediatrii. W 2001–2005 kierownik, a od 2006 r. profesor w założonej przez niego Katedry Chemii Bioorganicznej (https://www.bsmu.by/). Od 2008 r. przewodniczący uniwersyteckiej Rady Starszych.

Działalność naukowa i pedagogiczna

Autor ponad 250 prac naukowych. Podstawowe kierunki badań: procesy redoks przy oparzeniach, dysfunkcji tarczycy i różnych rodzajach stresu, osobliwości dostarczania energii do mózgu i pośrednich relacji w mózgu po ekspozycji na różne związki neurotropowe.

Iosif Ramanouski jest jednym z inicjatorów wykładania przedmiotu Chemia bioorganiczna w systemie edukacji medycznej. W 1982 r. przygotował i pierwszy raz na Białorusi przeprowadził kurs nowej dyscypliny podkreślającej medyczne znaczenie chemii w kształceniu przyszłych lekarzy. W 2001 r. objął kierownictwo Katedry Chemii Bioorganicznej. W 2015 r. pod jego redakcją ukazał się podręcznik Chemia bioorganiczna, który był rezultatem wieloletniej pracy nad wdrożeniem tego kursu w system edukacji medycznej.

Odznaczenia i nagrody

• Order Franciszka Skoryny (2008).
• Tytuł honorowy Zasłużony pracownik ochrony zdrowia Republiki Białoruś (1994).
• Podziękowania od Prezydenta Republiki Białoruś.
• Dyplom honorowy od Prezydium Rady Najwyższej BSRR i Ministerstwa Zdrowia
• Odznaka Prymus z ochrony zdrowia.
• Odznaka Prymus z ochrony sanitarnej ZSRR.
• Za swój wkład w rozwój współpracy międzynarodowej odznaczony medalem pamiątkowym Maxa von Pettenkofera przez Międzynarodowe Forum Higieny Szpitalnej Niemiec (2006).