Irnik

Irnik lub Irnak (tur. Irnäk) - legendarny władca Protobułgarów z rodu Dulo, syn Awitochola.

Według Imiennika chanów protobułgarskich panował 150 lat, który to okres według obliczeń chronologicznych przypada na lata 437-582 lub 453-603. W historiografii, na podstawie tej drugiej wersji chronologicznej, istnieje hipoteza identyczności Irnika ze znanym z przekazów Jordanesa i Priskosa najmłodszym synem Attyli - Ernakiem (inaczej Ernas, Ernach, Hernach lub Hernak), w którym, jak głosili huńscy wróżbici na uczcie Attyli (na której był Priskos), miał przetrwać ród Attyli kiedy jego państwo upadnie.

Według Moravcsika Irnik stał na czele federacji plemion Saragurów, Ogurów i Onogurów, których państwo rozciągało się od Kubania po Dunaj. Najprawdopodobniej jednak 150-letni okres panowania Irnika jest okresem istnienia dwóch państw Kutrigurów i Utigurów powstałych po upadku imperium Attyli.

Bibliografia

• Aleksander Krawczuk, Upadek Rzymu. Księga wojen, Ossolineum 1978.
• Józef Kuranc, Wyprawa poselstwa wschodniorzymskiego na dwór Attyli, [w:] Meander R. 12 (1957), s. 20-36.
• Słownik Starożytności Słowiańskich T. II, cz. 2, pod red. Władysława Kowalenki, Gerarda Labudy i Tadeusza Lehra-Spławińskiego, Wrocław 1964, s. 292.