Ivo Malec

Ivo Malec

Data i miejsce urodzenia	30 marca 1925 Zagrzeb
Pochodzenie	chorwackie
Data i miejsce śmierci	14 sierpnia 2019 Paryż
Gatunki	muzyka poważna, muzyka współczesna, muzyka konkretna
Zawód	kompozytor
Odznaczenia

Ivo Malec (ur. 30 marca 1925 w Zagrzebiu, zm. 14 sierpnia 2019 w Paryżu) – francuski kompozytor pochodzenia chorwackiego.

Życiorys

W latach 1949–1951 studiował w akademii muzycznej w Zagrzebiu u Milo Cipry (kompozycja) i Friedricha Zauna (dyrygentura). W latach 1952–1953 pełnił funkcję dyrektora artystycznego opery w Rijece. Od 1955 roku przebywał w Paryżu, gdzie był uczniem Pierre’a Schaeffera i brał udział w pracach Groupe de Musique Concrète. W 1959 roku osiadł na stałe we Francji. Od 1960 roku pracownik działającej przy ORTF Groupe de recherches musicales. W latach 1972–1990 wykładał w Konserwatorium Paryskim. W 1992 roku otrzymał Grand Prix national de la musique. Odznaczony został krzyżem komandorskim Orderu Sztuki i Literatury (1990) oraz krzyżem kawalerskim Legii Honorowej (2006).

Twórczość

Twórczość Malca ukształtowała się pod wpływem Pierre’a Schaeffera i pracy w Groupe de Musique Concrète. Przyczynił się do rozwoju muzyki elektroakustycznej. Na gruncie muzyki orkiestrowej, chcąc przełamać opory muzyków wynikające ze złożoności materii w kompozycjach współczesnych, wprowadzał podziały orkiestr na mniejsze, zautonomizowane zespoły koordynowane przez dyrygenta, dające muzykom pewien stopień swobody działania.

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych)

Utwory orkiestrowe

• Symfonia (1951)
• Maquettes na 17 instrumentów (1957)
• Mouvements en couleur (1959)
• Séquences na wibrafon i smyczki (1960)
• Tutti na orkiestrę i taśmę (1962)
• Sigma (1963)
• Oral na aktora i orkiestrę (1967)
• Vocatif (1968)
• Gam(m)es (1971)
• Tehrana (1975)
• Arco-22 na 22 instrumenty smyczkowe (1976)
• Ottava bassa na kontrabas i orkiestrę (1983)
• Exempla (1994)
• koncert skrzypcowy Ottava alta (1995)
• Sonoris causa (1997)
• koncert wiolonczelowy Arc-en-cello (1999–2000)

Utwory kameralne

• Trio fortepianowe (1950)
• Sonata brevis na wiolonczelę i fortepian (1956)
• Exercise de style (baroque) na smyczki (1958)
• Trois stèles na instrumenty (1963)
• Miniatures pour Lewis Carroll na skrzypce, flet, harfę i perkusję (1964)
• Échos na 10 wykonawców (1965)
• Planètes na instrumenty (1966)
• Lumina na 12 instrumentów smyczkowych i taśmę (1968)
• Kitica na skrzypce, flet, klarnet i puzon (1972)
• Actuor na 6 perkusji (1973)
• Arco-11 na 11 instrumentów smyczkowych (1975)
• Pieris na 2 harfy (1985)
• Forma na trio smyczkowe i taśmę (1985)
• Attacca na perkusję solo i taśmę (1985–1986)
• Arco-1 na wiolonczelę (1987)
• Saturnalia na kontrabas (1996)

Utwory fortepianowe

• Sonata (1949)
• Dialogues (1961; także wersja na klawesyn 1966)

Utwory organowe

• Doppio coro (1993)

Utwory wokalno-instrumentalne

• Poèmes de Radovan na sopran lub tenora i fortepian (1952)
• Les douze mois na głosy solowe, chór, chór dziecięcy i orkiestrę kameralną (1960)
• Cantate pour elle na sopran, harfę i taśmę (1966)
• Lied na 18 głosów i 39 instrumentów smyczkowych (1969)
• Dodecameron na 12 głosów solowych (1970)
• Vox, vocis, f. na 3 głosy żeńskie i 9 lub 15 instrumentów (1979)

Utwory sceniczne

• kolaż sceniczny Victor Hugo – Un contre tous na 2 aktorów, chór, orkiestrę i taśmę (wyst. Awinion 1971)

Utwory na taśmę

• Mavena (1956)
• Reflets (1960)
• Dahovi I (1961)
• Dahovi II (1962)
• Luminetudes (1968)
• Bizarra (1972)
• Triola ou Symphonie pour moi-même (1978)
• Recitativo (1980)
• Carillon Choral (1981)
• Week-end na 3 syntezatory i taśmę (1982)
• Artemisia (1991)