Izolacja podwójna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Izolacja podwójnaśrodek ochrony przeciwporażeniowej w formie izolacji zastosowanej do części czynnych, która zapewnia stopień ochrony przed porażeniem prądem elektrycznym. Stosowana jest w urządzeniach II klasy ochronności. Izolacja podwójna składa się z izolacji podstawowej i izolacji dodatkowej przedzielonej przegrodą metalową. Przegroda umożliwia zbadanie każdej z izolacji, a w przypadku uszkodzenia, zmniejsza ryzyko uszkodzenia kolejnej warstwy izolacji. Alternatywą dla izolacji podwójnej jest izolacja wzmocniona.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Polska Norma PN-92/E-05031, str. 2.
  • Ochrona od porażeń w instalacjach elektrycznych obiektów budowlanych, Alojzy Rogoń, str.23.