Jalie Tucker

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Jalie A. Tucker (ur. 1954) – amerykańska psycholog kliniczna, profesor Uniwersytetu Florydy. Jej zainteresowania badawcze dotyczą między innymi nadużywania substancji psychoaktywnych, podejmowanie decyzji i zmiany decyzji. Wniosła ona również istotny wkład do psychologicznej teorii atrybucji.

Odnosząc się do wprowadzonego przez Allana R. Bussa rozróżnienia działań (są podejmowane przez ludzi i mają określony cel) i zdarzeń (są wynikiem działania sił fizycznych i nie są kierowane przez żadną osobę), Tucker wspólnie z Johnem Harveyem wykazała, że jednostki inaczej wyjaśniają pojawienie się tych pierwszych, a inaczej tych drugich. W związku z tym doświadczenia dotyczące świata zewnętrznego będą się znacząco różnić w zależności od tego, czy dotyczą one świata społecznego (reprezentowanego przez działania), czy też dotyczą one świata pozaspołecznego (reprezentowanego przez zdarzenia).[1][2]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • J. H. Harvey, J. A. Tucker, On problems with the cause–reason distinction in attribution theory, Journal of Personality and Social Psychology, 37(9), 1979, 1441–1446.
  • T. Maruszewski, Pamięć autobiograficzna jako podstawa tworzenia doświadczenia indywidualnego. [W:] J. Strelau (red. nauk.), Psychologia. Podręcznik akademicki. Tom 2. Psychologia ogólna, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2000, s. 166.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. T. Maruszewski, Pamięć autobiograficzna jako podstawa tworzenia doświadczenia indywidualnego. [W:] J. Strelau (red. nauk.), Psychologia. Podręcznik akademicki. Tom 2. Psychologia ogólna, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk 2000, s. 166.
  2. J. H. Harvey, J. A. Tucker, On problems with the cause–reason distinction in attribution theory, Journal of Personality and Social Psychology, 37(9), 1979, 1441–1446.