John Farrell (baseballista)
 John Farrell jako menadżer Boston Red Sox | |||||||||||
| miotacz | |||||||||||
| Pełne imię i nazwisko |
John Edward Farrell | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
4 sierpnia 1962 | ||||||||||
| Odbijał |
prawą | ||||||||||
| Rzucał |
prawą | ||||||||||
| Debiut |
18 sierpnia 1987 | ||||||||||
| Ostatni występ |
22 maja 1996 | ||||||||||
| Statystyki | |||||||||||
| Win–loss record |
36–46 | ||||||||||
| ERA |
355 | ||||||||||
| Save'y |
4,56 | ||||||||||
| Kariera klubowa | |||||||||||
| |||||||||||
| Kariera menedżerska | |||||||||||
| |||||||||||
John Edward Farrell (ur. 4 sierpnia 1962) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza.
Kariera zawodnicza[edytuj | edytuj kod]
W czerwcu 1984 został wybrany w drugiej rundzie draftu z numerem 23. przez Cleveland Indians i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Buffalo Bisons, reprezentującym poziom Triple-A[1][2]. W Major League Baseball zadebiutował 18 sierpnia 1987 w meczu przeciwko Milwaukee Brewers jako closer, w którym zaliczył zwycięstwo[1]. Z powodu problemów z łokciem nie zagrał żadnego meczu w sezonie 1991 i 1992[1][3]. Grał jeszcze w California Angels, ponownie w Cleveland Indians i Detroit Tigers, w którym zakończył zawodniczą karierę[1].
Kariera szkoleniowa[edytuj | edytuj kod]
W 1997 został asystentem trenera drużyny uniwersyteckiej, w której grał podczas studiów Oklahoma State Cowboys. W latach 2001–2006 był dyrektorem ds. rozwoju zawodników w Cleveland Indians. W 2006 został zatrudniony na stanowisku trenera miotaczy i funkcję tę pełnił do końca sezonu 2010[3]. W 2011 i 2012 był menadżerem Toronto Blue Jays notując bilans zwycięstw i porażek 154–170[4].
W październiku 2012 zastąpił Terry'ego Franconę na stanowisku menadżera Boston Red Sox[5]. W pierwszym sezonie prowadzenia zespołu zajął 1. miejsce w AL East z bilansem 97–65 i wygrał World Series z St. Louis Cardinals w sześciu meczach; po raz pierwszy od 1918 Red Sox zapewnili sobie mistrzowski tytuł przed własną publicznością na Fenway Park[4][6]. W 2013 został wybrany przez magazyn Sporting News najlepszym menadżerem w American League[7]. W październiku 2017, po przegranych przez Red Sox American League Division Series z Houston Astros, Farrell został zwolniony z funkcji menadżera zespołu[8].
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
| Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
| Zwycięzca w World Series | 2013 | [4] |
Statystyki menadżerskie[edytuj | edytuj kod]
Stan na koniec sezonu 2017[4]
| Sezon | Klub | Liga | Mecze | Zwycięstwa | Porażki | Proc. zw. i por. |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 2011–2012 | Toronto Blue Jays | AL | 324 | 154 | 170 | 0,475 |
| 2013– | Boston Red Sox | AL | 810 | 432 | 378 | 0,533 |
| Łącznie w karierze | 1134 | 586 | 548 | 0,517 | ||
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d John Farrell Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-09]. (ang.).
- ↑ John Farrell Minor League Statistics and History. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-09]. (ang.).
- ↑ a b John Farrell career highlights. boston.com. [dostęp 2014-09-09]. (ang.).
- ↑ a b c d John Farrell Managerial Record. baseball-reference.com. [dostęp 2014-09-09]. (ang.).
- ↑ Red Sox name John Farrell Manager. redsox.mlb.com. [dostęp 2014-09-09]. (ang.).
- ↑ Red Sox's celebration even sweeter at Fenway Park. redsox.mlb.com. [dostęp 2014-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-09-10)]. (ang.).
- ↑ Sporting News MLB awards: John Farrell, Clint Hurdle voted top managers. sportingnews.com. [dostęp 2014-09-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-14)]. (ang.).
- ↑ Red Sox dismiss Farrell after five seasons. mlb.com. [dostęp 2017-10-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (29 października 2017)]. (ang.).