Julia Nidecka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Julia Nidecka (ur. 10 września 1947 w Warszawie) – polska pisarka. Autorka opowiadań z dziedziny fantastyki naukowej.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

W 1966 podjęła pracę w Zakładzie Fizjologii Roślin SGGW. W latach 1967-1969 była zatrudniona w Farmaceutycznej Spółdzielni Pracy „Unia" jako technik analityk. W 1973 ukończyła studia wieczorowe na Wydziale Chemii Politechniki Warszawskiej uzyskując tytuł inżyniera chemika. W 1970 rozpoczęła pracę w Centralnym Laboratorium Ochrony Radiologicznej w Warszawie na stanowisku adiunkta[1].

Jako autorka fantastyki naukowej debiutowała na łamach „Młodego Technika" opowiadaniem Megalomania (1976 nr 8). Kolejne opowiadania publikowała również w „Młodym Techniku" oraz w „Przeglądzie Technicznym". Kilka z nich weszło w skład antologii: Drugi próg życia, (NK, 1980), Phantasma (Suhrkamp Verlag, Frankfurt n. Menem) oraz Spotkanie w przestworzach 2 (KAW, 1982).

W 1983 autorka opublikowała zbiór opowiadań Goniący za Słońcem. Zbiór zawierał opowiadania: Co jest co; Megalomania; Sny o rozumie; Wilki na wyspie; Taśmy prawdy; Biotechnika; Kwiaty w bukiecie; Solidarność; Goniący za Słońcem; Wagary[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. * Andrzej Niewiadowski, Antoni Smuszkiewicz: Leksykon polskiej literatury fantastycznonaukowej. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 1990, s. 156, seria: SF - Wydawnictwo Poznańskie. ISBN 83-210-0892-5.
  2. Julia Nidecka, [w:] encyklopediafantastyki.pl [dostęp 2020-05-04].