Juliusz Lewartowski
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Juliusz Lewartowski (ur. 16 czerwca 1927 w Dziemięrzycach)[1][2] – polski strzelec, medalista mistrzostw Europy.
Syn Andrzeja Lewartowskiego, ostatniego właściciela dworku w Dziemięrzycach, oraz Lidii z Doskowskich[2][3].
Strzelectwo uprawiał od dzieciństwa. Po II wojnie światowej był zawodnikiem WKS „Wawel” Kraków (w jego barwach był mistrzem Polski w strzelaniu z broni śrutowej w 1958 roku), po nim zaś reprezentował barwy klubu ZKS Warszawa[4][5]. Jego największym międzynarodowym osiągnięciem był srebrny medal w trapie drużynowym na mistrzostwach Europy w 1964 roku w Bolonii (wraz z Adamem Smelczyńskim, Zygmuntem Kiszkurno i Mirosławem Petelickim). Zdobył 179 punktów, co było przedostatnim wynikiem w polskiej drużynie[6].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Juliusz bar. Lewartowski z Lewartowa h. Lewart (ID: sw.69681). sejm-wielki.pl. [dostęp 2020-04-23]. (pol.).
- ↑ a b Dziemięrzyce. miechowski.manifo.com. [dostęp 2020-04-23]. (pol.).
- ↑ DWOREK W DZIEMIĘRZYCACH. raclawice.pl. [dostęp 2020-04-23]. (pol.).
- ↑ Historia Związkowego Klubu Strzeleckiego - Warszawa. zks.waw.pl. [dostęp 2020-04-23]. (pol.).
- ↑ HISTORIA SEKCJI STRZELECKIEJ. wkswawel.pl. [dostęp 2020-04-23]. (pol.).
- ↑ Zestawienie medali i medalistów IGRZYSK OLIMPIJSKICH, MISTRZOSTW ŚWIATA, MISTRZOSTW EUROPY w STRZELECTWIE SPORTOWYM. pzss.org.pl. [dostęp 2020-04-23]. (pol.).