Kamienica przy ulicy Szajnochy 11 we Wrocławiu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kamienica przy ulicy Szajnochy 11
Symbol zabytku nr rej. A/1084 z 17.09.2008
Ilustracja
Kamienica przy ulicy Szajnochy 11
Państwo

 Polska

Miejscowość

Wrocław

Adres

Ulica Karola Szajnochy we Wrocławiu 11

Kondygnacje

pięć i trzy

Pierwszy właściciel

A. Gräbsch (1890)

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po lewej na dole znajduje się punkt z opisem „Kamienica przy ulicy Szajnochy 11”
51,108453°N 17,028948°E/51,108453 17,028948

Kamienica przy ulicy Szajnochy 11 – zabytkowa kamienica znajdująca się przy ulicy Karola Szajnochy 11 oraz ul. Kazimierza Wielkiego we Wrocławiu.

Historia i architektura kamienicy[edytuj | edytuj kod]

Elewacja południowa widoczna od ulicy Kazimierza Wielkiego

Kamienica zajmuje działkę między ulicą Szajnochy a ul. Kazimierza Wielkiego. Obecna forma architektoniczna fasady została nadana w 1890 roku przez mistrza murarskiego Adolfa Kasnera na zlecenie kupca i właściciela posesji A. Gräbscha[1]. Przebudowana dotychczas klasycystycznej kamienicy nadała jej nowe formy miejskiego pałacu, 3-skrzydłowego z wewnętrznym dziedzińcem o dwóch elewacjach o cechach eklektycznych z przewagą neorenesansu francuskiego[1]. Kamienica od strony ulicy Szajnochy jest pięciokondygnacyjna, sześcioosiowa[1]. Od lewej strony dwie osie obejmuje pseudoryzalit będący tłem dla dwukondygnacyjnego wykuszu zawieszonego na wysokości trzeciej i czwartej kondygnacji[1]. W drugiej osi od lewej strony umieszczone jest wejście do budynku; w skrajnej prawej osi znajduje się brama wjazdowa, pierwotnie przejazdowa. Całość nakryta jest pulpitowym dachem[1].

Od ulicy Kazimierza Wielkiego elewacja jest trzyosiowa, trzykondygnacyjna z wysokim dachem kalenicowym. W centralnej osi na wysokości trzeciej kondygnacji znajduje się jednokodnygnacyjny wykusz. W części parterowej zaplanowano pierwotnie magazyny oraz biuro[1]. W drugim trakcie znajduje się klatka schodowa prowadząca do mieszkań na wyższe kondygnacje[1].

Po 1945 roku[edytuj | edytuj kod]

W 2009 roku kamienica została wyremontowana wg projektu Stefana Zalewskiego. Zachowano historyczny wystrój kamienicy wraz z dekoracjami sztukatorskimi sufitów i żeliwnymi kolumienkami[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h Eysymontt 2011 ↓, s. 348.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]