Kanadyjskie sukienki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kanadyjskie sukienki
Gatunek

dramat obyczajowy

Rok produkcji

2012

Data premiery

1 lutego 2013

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

127 minut

Reżyseria

Maciej Michalski

Scenariusz

Maciej Michalski

Główne role

Anna Seniuk,
Ewa Kasprzyk,
Piotr Polk,
Elżbieta Jarosik,
Ewa Kolasińska

Muzyka

Gabriel Kaczmarek,
Maciej Michalski

Zdjęcia

Piotr Matysiak,
Zuzanna Pyda,
Jakub Ceran

Scenografia

Danuta Wiśniewska,
Krzysztof Perzyna

Kostiumy

Izabela Liżewska,
Green Funky

Montaż

Maciej Michalski

Produkcja

Old Garden

Dystrybucja

Tongariro Releasing

Kanadyjskie sukienki – polski dramat obyczajowy z 2013 w reżyserii Macieja Michalskiego.

Produkcja[edytuj | edytuj kod]

Maciej Michalski, autor filmu, zaczerpnął inspirację z historii własnej rodziny i uczynił pierwowzorem Zofii, głównej bohaterki, swą nieżyjącą babcię[1]. Film w zamiarze twórcy miał być „osobistym hołdem dla [jego] babci oraz hołdem dla tamtych dawnych czasów, kolorowego okresu [jego] dzieciństwa”[1]. W ocenie Anny Seniuk scenariusz był „zarazem dramatyczny i komediowy, karykaturalny, sentymentalny i romantyczny”[1].

Zdjęcia do filmu zostały zrealizowane we wsi Sycewo. Okres zdjęciowy trwał od połowy sierpnia do końca października 2011 roku. Sukienki, w których wystąpiła Anna Seniuk były oryginalnymi sukienkami babci Macieja Michalskiego. Budżet filmu został określony jako „symboliczny”[2], grający w nim aktorzy zrezygnowali z honorariów, ale mieli zagwarantowany udział w zyskach[3]. W powstanie filmu autor Maciej Michalski oraz producent Jakub Michalski (prywatnie brat reżysera) zainwestowali własne oszczędności[3].

Fabuła[edytuj | edytuj kod]

„Na urodzinach Zofii przenosimy się w świat polskiej wsi z lat osiemdziesiątych. Urodziny te są wielką ucztą smaków, kolorów, ludzi tamtego czasu, ale przede wszystkim oczekiwaniem na przyjazd Amelii i Tadeusza - córki i męża mieszkających od 10 lat w Kanadzie. Niespodziewanie Amelia przyjeżdża sama. Przenosząc się w przeszłość poznajemy prawdziwe powody jej wyjazdu i Kanadę daleką od wymarzonego ideału całej rodziny. Brutalna prawda o ojcu i niej samej ukrywana jest przed Zofią do ostatniego momentu, a to tylko początek zawiłych historii rodzinnych”[4].

Obsada[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie materiału źródłowego[4].

Wydanie i odbiór[edytuj | edytuj kod]

Film trafił do dystrybucji kinowej w Polsce 1 lutego 2013 przez Tongariro Releasing[4][1]. Produkcja zakwalifikowała się do Konkursu głównego o 27. Tarnowską Nagrodę Filmową[5] oraz do Konkursu pełnometrażowych debiutów fabularnych 32. Koszalińskiego Festiwalu Debiutów Filmowych „Młodzi i Film”[6][7].

W swojej recenzji Tomasz Raczek pisał, że „Kanadyjskie sukienki to opowieść, która łączy w sobie obyczajową panoramę wiejskiego życia subtelnie mieszając tonację Bożej podszewki i Nie ma mocnych z nieco łzawą nostalgią chwytającej za serce piosenki Mein jidische Mame. (...) To zaskakujące, że tak bogatej palety możliwości aktorskich Anny Seniuk tak długo nie wykorzystywał robiony za solidne pieniądze <<polski film dotowany>>. (...) Przy wszystkich ograniczeniach prywatnego filmu niezależnego, brakach technicznych i elementach które dałoby się poprawić ta produkcja ma do zaoferowania polskiej kulturze coś istotnego: aktorskie kreacje! Tuż za Anną Seniuk stoi tu cały rząd znakomitych aktorek, które zagrały role soczyste, łatwe do zapamiętania. (...) Od Panien z Wilka nie było u nas filmu, który stałby się okazją do takiego koncertu gry aktorek! Oglądając Kanadyjskie sukienki śmiałem się i wzruszałem, zapominając o mankamentach. I zastanawiałem, czy aby nie rodzi się na naszych oczach filmowy drugi obieg, trochę samozwańczy, nie nadzorowany przez urzędy podległe ministerstwu kultury, przekorny ale i pełen pokory wobec tych którzy są najskuteczniejszymi szafarzami naszych emocji – aktorów. W czasach PRL-u pojęcie <<drugi obieg>> oznaczało <<szlachetnie i uczciwie>>. Dzisiaj też”[8].

Z kolei Urszula Lipińska w nieprzychylnej recenzji na łamach portalu Stopklatka oceniła, że film daje „efekt wymęczonego, z trudem dopiętego i skromnego w każdym jego aspekcie”[2]. Krytyczną recenzję opublikowała również Joanna Ostrowska na łamach Czasu Kultury: „Wielkie aspiracje, efekt daleki od oczekiwanego”[9]. Darek Kuźma na łamach Onetu stwierdził z kolei: „Kanadyjskie sukienki (...) zamieniają pomysł wyjściowy, czyli opowiedzenie w słodko-gorzkiej tonacji o ludziach zamkniętych w swoich własnych małych światkach (zarówno w Polsce, jak i Kanadzie), w dziwaczną, kameralną psychodramę, która jest tyleż inteligentna i przewrotna, co naciągana i koszmarna”[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d Anna Seniuk w filmie "Kanadyjskie sukienki" - 1 lutego w kinach. money.pl, 24 stycznia 2013. [dostęp 2022-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  2. a b "Kanadyjskie sukienki" w kinach. culture.pl, 1 lutego 2013. [dostęp 2022-01-25].
  3. a b Marek Zaradniak: Kanadyjskie sukienki - film poznańskiego reżysera, w którym gwiazdy zagrały bez honorariów [ZDJĘCIA]. gloswielkopolski.pl, 6 listopada 2012. [dostęp 2022-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  4. a b c Kanadyjskie sukienki w bazie filmpolski.pl.
  5. Kanadyjskie sukienki. 2013.tarnowskanagrodafilmowa.pl, 2013. [dostęp 2022-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  6. 32. Koszaliński Festiwal Debiutów Filmowych „Młodzi i Film”. mlodziifilm.pl, 2013. [dostęp 2022-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  7. 32. edycja festiwalu "Młodzi i Film". pisf.pl, 14 czerwca 2013. [dostęp 2022-01-26]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  8. Tomasz Raczek: Filmowy drugi obieg. portalfilmowy.pl, 27 czerwca 2012. [dostęp 2022-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  9. Joanna Ostrowska: Marzenia ściętej głowy. czaskultury.pl, 4 lutego 2013. [dostęp 2022-01-25]. [zarchiwizowane z tego adresu].
  10. Darek Kuźma: "Kanadyjskie sukienki": rzeczywistość rodem z zabawnego koszmaru. onet.pl, 25 stycznia 2013. [dostęp 2022-01-25].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]