Kantor internetowy
Kantor internetowy – kantor walutowy, w którym transakcje dokonywane są za pośrednictwem platformy WWW i bankowości internetowej. Klient kantoru internetowego przelewa na jego konto określoną sumę w jednej walucie i otrzymuje w zamian na wskazane konto przeliczoną sumę w drugiej walucie.
Kantory internetowe w Polsce[edytuj | edytuj kod]
W Polsce działalność ta podlega wszystkim procedurom opierającym się na zezwoleniu dewizowym wydawanym przez Narodowy Bank Polski. Do rozkwitu działalności kantorowej przyczyniła się ustawa antyspreadowa z listopada 2011, która pozwoliła kredytobiorcom na spłatę kredytu w obcej walucie, a kantorom internetowym na szybki rozwój. Kantor podlega bezpośrednio nadzorowi NBP oraz Ministerstwu Finansów, a jego właściciele oraz pracownicy muszą być niekarani, a także ukończyć odpowiedni kurs lub wykazać się co najmniej rocznym doświadczeniem w dziale walutowym banku[1].
Pierwszą platformą społecznościowej wymiany walut był uruchomiony w listopadzie 2009 Walutomat.pl[2][3]. Pierwszym kantorem internetowym był Internetowykantor.pl, uruchomiony w kwietniu 2010[4][5].
Kantory internetowe, w celu ochrony danych osobowych klientów, mają także obowiązek rejestracji w GIODO, a także stosują zabezpieczenia ochrony przed podsłuchem transmisji danych poufnych (tj. protokół SSL/TLS, z którym spotykamy się również w bankach). W 2013 działalność kantorowa nie mogła być prowadzona jedynie za pośrednictwem Internetu. Kantor musiał mieć także odpowiednio wyposażony lokal[1].
W styczniu 2014 funkcjonowało na polskim rynku ok. 40 kantorów internetowych, a także pierwsze porównywarki kantorów internetowych. W tym samym roku w ustawodawstwie nie było definicji kantoru internetowego[6], a ich właściciele powoływali się na przepisy dotyczące kantorów stacjonarnych[7], gdzie za kantor uznawało się działalność gospodarczą prowadzoną na podstawie zezwolenia NBP, która polegała na kupnie i sprzedaży walut.
W 2015 największym polskim kantorem internetowym jest Cinkciarz.pl[8][9].
Do stycznia 2016 roku na polskim rynku nastąpił rozwój kantorów internetowych, których właścicielami są banki – pojawiła się platforma do wymiany walut w ramach mBanku, w 2012 roku powstał kantor walutowy AliorBanku; swoją platformę do wymiany walut ma też bank BZWBK. W październiku 2015 roku rozpoczął działalność Rkantor.com, powiązany z grupą Raiffeisen Polbank[10].
Akty prawa unijnego, ustawy i rozporządzenia regulujące kantory internetowe[edytuj | edytuj kod]
- Ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną – ustawa z dnia 18 lipca 2002 roku (Dz.U. z 2020 r. poz. 344)
- Ustawa o ochronie danych osobowych – ustawa z dnia 10 maja 2018 roku (Dz.U. z 2019 r. poz. 1781)
- Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) (CELEX: 32016R0679)
- Prawo dewizowe – ustawa z dnia 27 lipca 2002 roku (Dz.U. z 2022 r. poz. 309)
- Ustawa o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy i finansowaniu terroryzmu – ustawa z dnia 1 marca 2018 r. (Dz.U. z 2019 r. poz. 1115)
- Ustawa z dnia 6 marca 2018 r. – Prawo przedsiębiorców (Dz.U. z 2023 r. poz. 221)
- Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 24 września 2004 r. – rozporządzenie w sprawie wyposażenia lokalu przeznaczonego do wykonywania działalności kantorowej oraz sposobu prowadzenia ewidencji i wydawania dowodów kupna i sprzedaży wartości dewizowych[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c FAQ: kantory internetowe. Strefa Walut • porównywarka e-kantorów. [dostęp 2016-11-30].
- ↑ Ruszył Walutomat.pl – pierwszy społecznościowy system wymiany walut on-line. Bankier.pl, 2010-01-15. [dostęp 2014-01-14].
- ↑ Walutomat – bezpośrednia i tania wymiana walut online!. Antyweb.pl, 2009-11-13. [dostęp 2014-01-14].
- ↑ Pierwszy w Polsce internetowy kantor. Bankier.pl, 2010-05-18. [dostęp 2014-01-14].
- ↑ Wymiana walut w sieci. Rzeczpospolita, 2010-05-14. [dostęp 2014-01-14].
- ↑ Grzegorz Styczyński: Kantor internetowy za kuloodporną szybą. Biznes wyprzedza przepisy. gazetaprawna.pl, biznes, 2011-10-25. [dostęp 2012-05-10].
- ↑ Głowacki i wspólnicy: Kantor internetowy – regulacje obrotu walutami przez Internet. lexagit.pl • portal prawny, 2011-05-11. [dostęp 2012-05-10].
- ↑ Przybywa chętnych do obsługi emigrantów. [dostęp 2015-09-25].
- ↑ Pierwszy cinkciarz III RP. [dostęp 2015-09-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-07-03)].
- ↑ Michał Kisiel: Gotówka w oddziale, bankomacie lub do domu – nowy e-kantor na rynku. Bankier.pl. [dostęp 2017-08-08].