Klauzula salwatoryjna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Klauzula salwatoryjna (klauzula salwatoriańska) – postanowienie umowne zastrzeżone w celu utrzymania zawartego przez strony kontraktu na wypadek, gdyby część czynności prawnej okazała się dotknięta nieważnością na skutek sprzeczności z prawem, zasadami współżycia społecznego lub innych wad. Zgodnie z treścią klauzuli salwatoryjnej umowa może pozostawać w mocy pomiędzy stronami w części, w jakiej nie dotyczy jej sankcja nieważności, w miejsce nieważnych postanowień mogą wchodzić inne, wcześniej uzgodnione przez strony warunki, względnie strony mogą zobowiązywać się do uzupełnienia treści umowy o brakujące elementy.

Klauzulę wypracowała praktyka gospodarcza pod rządami niemieckiego kodeksu cywilnego, który w razie nieważności części czynności prawnej nakazuje traktować całą czynność prawną jak nieważną, o ile strony inaczej nie postanowiły (§139 BGB). Z kolei w polskim porządku prawnym w przypadku nieważności części czynności prawnej domniemywa się ważność pozostałych zapisów, chyba że z okoliczności wynika, iż bez postanowień dotkniętych nieważnością czynność nie zostałaby dokonana (art. 58 § 3 Kodeksu cywilnego). Zawarcie w umowie klauzuli salwatoryjnej powoduje, że nie jest konieczne badanie, czy strony dokonałyby czynności bez nieważnych postanowień – klauzula świadczy bowiem o woli utrzymania przez strony ważności umowy nawet w przypadku jej częściowej nieważności[1].

Typowe brzmienia klauzuli salwatoryjnej[edytuj | edytuj kod]

  • Jeżeli jakiekolwiek postanowienia niniejszej umowy okażą się nieważne, nie uchybia to ważności pozostałych;
  • Jeżeli postanowienia A,B,C okażą się nieważne, wówczas zastosowanie pomiędzy stronami umowy znajdują postanowienia D,E,F;
  • Jeżeli jakiekolwiek postanowienia niniejszej umowy okażą się nieważne, strony zobowiązują się podjąć negocjacje w celu uzupełnienia umowy w tej części;
  • Postanowienia umowy niniejszej mają charakter rozłączny, a uznanie któregokolwiek z nich za nieważne, nie uchybia mocy wiążącej pozostałych.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Trzaskowski Roman, w: Prawo cywilne – część ogólna, System Prawa Prywatnego tom 2, Radwański Zbigniew, Olejniczak Adam (red.), wyd. 3, 2019