Klimkowa Ławka
.jpg)
Klimkowa Ławka – jedna z dwóch najbardziej wybitnych poziomych formacji skalnych na północnej ścianie Mięguszowieckiego Szczytu w polskich Tatrach Wysokich (druga to Zachód Janczewskiego). Klimkowa Ławka to ciąg półek od Czerwonego Siodełka na Mięguszowieckim Filarze przez całą północną ścianę do Wielkiej Galerii Cubryńskiej[1].
Klimkową Ławką prowadzi droga wspinaczkowa z Wielkiej Galerii Cubryńskiej do Bańdziocha, trawersująca północną i wschodnią ścianę Mięguszowieckiego Szczytu. Jest łatwa (0 w skali tatrzańskiej), ale niebezpieczna z powodu kruszyzny i stromych trawek. Pierwsze przejście: Janusz Chmielowski z przewodnikami Klemensem Bachledą i Wojciechem Tylką Suleją 9 sierpnia 1906 r. Klimkowa Ławka jest też wykorzystywana przez taterników do wycofania się ze ściany podczas wspinaczki na którejś z dróg wiodących na Mięguszowiecki Szczyt. Przecinają ją wszystkie drogi na północnej jego ścianie[1].
Autorem nazwy Klimkowej Ławki jest Władysław Cywiński. Uczcił nią góralskiego przewodnika Klemensa Bachledę zwanego Klimkiem[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Władysław Cywiński, Mięguszowieckie Szczyty. Przewodnik szczegółowy, tom 10, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2003, ISBN 83-7104-031-8.