Kościół św. Marcina w Weingarten
47°48′33,2″N 9°38′41,2″E/47,809222 9,644778
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj związkowy | |
| Miejscowość | |
| Wyznanie | |
| Wezwanie | |
| Historia | |
| Data budowy |
XVIII w. (na miejscu wcześniejszych, z XI i XII w.) |
| Dane świątyni | |
| Styl | |
Położenie na mapie Badenii-Wirtembergii  | |
Położenie na mapie Niemiec  | |
| 47°48′33,2″N 9°38′41,2″E/47,809222 9,644778
| |
| Strona internetowa | |
Kościół św. Marcina (także: św. Marcina i św. Oswalda) – kościół w Weingarten w Niemczech, w kraju związkowym Badenia-Wirtembergia, wzniesiony w XI w., a w obecnym kształcie w pierwszej połowie XVIII w. Do początku XIX w. stanowił kościół klasztorny benedyktyńskiego opactwa Weingarten, następnie katolicki kościół parafialny.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwszy kościół św. Marcina powstał po przeniesieniu w obecne miejsce benedyktyńskiego klasztoru Altdorf (później nazwanego klasztorem Weingarten) po pożarze pierwotnego założenia w 1053[1]. W 1056 Welf IV zastąpił zakonnice benedyktyńskie benedyktynami z klasztoru Altomünster[1][2]. Na początku XII w. pierwszy kościół zburzono i rozpoczęto budowę nowego, znacznie większego, który poświęcono w 1182[1][2]. Klasztor był też ważnym centrum religijnym, a licznych pielgrzymów przyciągały przechowywane w kościele relikwie krwi Chrystusa, przekazane klasztorowi w 1094 przez Welfa IV i jego żonę Judytę flandryjską[1][2]. Ich kult rozwinął się m.in. w coroczne okazałe uroczystości „krwawego piątku” obchodzone dzień po uroczystości Wniebowstąpienia Pańskiego, w ramach których relikwie są obwożone po mieście w wielkiej procesji, nazywanej Blutritt, organizowanej co najmniej od XVI w.[1][2] Na początku XVIII w. powstał plan idealnego klasztoru stanowiący nawiązanie do hiszpańskiego Escorialu. W tym okresie zbudowano nowy, monumentalny, barokowy kościół klasztorny – budowę obecnego kościoła rozpoczęto w 1715 i trwała przez pierwszą połowę XVIII w.[1][2]
W 1802 klasztor został zsekularyzowany[1][2]. Kościół w 1811 wydzierżawiono tutejszej parafii. W 1922 zgromadzenie benedyktyńskie zostało reaktywowane[1][2], jednak zlikwidowano je w 2010[3]. W 1956 kościół podniesiono do rangi bazyliki[1][2].
Architektura i wystrój[edytuj | edytuj kod]
Kościół jest monumentalną, barokową budowlą o długości 102 m i wysokości do szczytu kopuły ponad 66 m (z powodu znacznych rozmiarów bywa określany „szwabskim św. Piotrem”). Sklepienie kościoła zdobią znajdujące się wśród stiuków malowidła Cosmasa Damiana Asama przedstawiające sceny z ewangelii, historii zakonu benedyktynów, a także związane z kultem krwi Chrystusa. Organy, stanowiące dzieło Josepha Gablera, ukształtowano w taki sposób, aby nie zasłaniały okien znajdujących się w fasadzie świątyni[1][2].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
-
Fasada kościoła, widok z północnego zachodu -
Widok na prezbiterium -
Freski na kopule kościoła -
Organy -
Krata chórowa
.jpg)
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j Harald Talgner: Benediktinerabtei Weingarten. [w:] Baden-Württemberg: Landeskunde entdecken online [on-line]. Landesarchiv Baden-Württemberg. [dostęp 2021-06-08]. (niem.).
- ↑ a b c d e f g h i Harald Talgner: Benediktinerabtei Weingarten. [w:] Klöster in Baden-Württemberg [on-line]. Landesarchiv Baden-Württemberg. [dostęp 2021-06-08]. (niem.).
- ↑ Lorenz Marquardt: Ende einer 1000-jährigen Geschichte. [w:] Der Spiegel [on-line]. 2010-04-25. [dostęp 2021-06-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-05)]. (niem.).
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Pius Bieri: Weingarten: Ehemalige Benediktiner-Reichsabtei und Stiftskirche St. Martin. [w:] Barocke Bauwerke im süddeutschen und schweizerischen Raum, ihre Bauherren und Meister [on-line]. [dostęp 2021-06-10]. (niem.).
- Katolische Kirchengemeinde St. Martin. [dostęp 2021-06-28]. (niem.).