Kodeks dyplomatyczny Małopolski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kodeks dyplomatyczny Małopolski (KDM; łac. Codicem diplomaticum Poloniae Minoris) – kodeks dyplomatyczny, czterotomowe wydawnictwo źródłowe wydane na przełomie XIX i XX wieku pomiędzy latami 1876 a 1905, grupujące średniowieczne dokumenty dotyczące terytorium Małopolski do połowy XV wieku[1].

Tomy I–IV[edytuj | edytuj kod]

Inicjatorem tego wydawnictwa źródłowego był historyk oraz wydawca Franciszek Piekosiński. W czterech tomach Kodeksu znalazły się w sumie 1523 dokumenty małopolskie powstałe przed 1450[1].

Tom
Rok wydania
Objętość tomu
Zakres chronologiczny tomu
Liczba dokumentów
Uwagi
I 1876 LIV + 552 11781386 371
II 1886 LIV + 374 11531333 260
III 1887 XXXII + 480 13331386 336 errata na stronach 479–480
IV 1905 XLIX + 634 13861450 556 err. s. 633–634

Wydania późniejsze[edytuj | edytuj kod]

Zbiór został wydany również w latach późniejszych w formie drukowanej oraz w wersjach zdigitalizowanych:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]