Kompleks startowy 41 na Przylądku Canaveral
28°35′00″N 80°34′59″W/28,583333 -80,583056_Cropped.jpg) SLC 41 przed pierwszym startem rakiety Vulcan Centaur z misją Peregrine Mission One | |
| Organizacja zarządzająca | |
|---|---|
| Status |
Czynny |
| Położenie i warunki | |
| Państwo | |
| Najmniejsze możliwe nachylenie orbity |
28° |
| Największe możliwe nachylenie orbity |
57° |
| Historia | |
| Data pierwszego startu |
21 grudnia 1965 |
| Data ostatniego startu |
8 stycznia 2024 |
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |
| 28°35′00″N 80°34′59″W/28,583333 -80,583056
| |
Kompleks startowy 41 (ang. Space Launch Complex 41) – platforma startowa znajdująca się na Cape Canaveral Space Force Station[1]. Od 2024 roku platforma ta jest używana przez United Launch Alliance podczas startów rakiet Atlas V i Vulcan Centaur. Wcześniej był używany przez Siły Kosmiczne Stanów Zjednoczonych do startów rakiet z rodziny Titan.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Titan III[edytuj | edytuj kod]
Stanowiska startowe dla rakiet Titan III w Cape Canaveral Space Force Station zostały zbudowane w ramach Integrate-Transfer-Launch, mającego na celu umożliwienie jak najszybszego startu. Stanowiskami startowymi dla rakiet Titan III były Space Launch Complex 40 i Space Launch Complex 41. Budowa wszystkich stanowisk została ukończona w 1964 roku, a 21 grudnia 1965 roku z kompleksu startowego 41 wystrzelono po raz pierwszy rakietę Titan IIIC[2][3].
Titan IV[edytuj | edytuj kod]
W 1986 roku mobilna wieża serwisowa została rozebrana oraz następnie została odnowiona i zmodyfikowana w celu przygotowania kompleksu startowego 41 pod starty rakiet Titan IV[4].
Ostatni start rakiety Titan IV z kompleksu startowego 41 miał miejsce 9 kwietnia 1999 roku[5].
Atlas V[edytuj | edytuj kod]
Po ostatnim wystrzeleniu rakiety Titan IV stanowisko startowe zostało odnowione, aby umożliwić starty rakiet Atlas V należących do United Launch Alliance. Kompleks startowy 41 był miejscem pierwszego lotu rakiety Atlas V, który odbył się 21 sierpnia 2002 roku, podczas którego w przestrzeń kosmiczną wyniesiono geostacjonarnego sztucznego satelitę Eutelsat 70D[6][7].
Załogowe loty kosmiczne[edytuj | edytuj kod]
We wrześniu 2015 roku rozpoczęto prace nad modyfikacją stanowiska startowego z Kompleksu startowego 41, które miałoby zostać dostosowane do załogowych lotów kosmicznych statku kosmicznego Starliner[8][9]. Modyfikacje miały na celu dodanie serwisowej wieży, która zapewnia dostęp do statku Starliner[8].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Jonathan McDowell: Issue 350. Jonathan's Space Report, 1998-02-22. [dostęp 2009-07-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-03)].
- ↑ Complex 41 / LC-41 -- Cape Canaveral Air Station [online], www.globalsecurity.org [dostęp 2024-04-12].
- ↑ Roy McCullough, Missiles at the Cape: Missile Systems on Display at the Air Force Space and Missile Museum, Cape Canaveral Air Force Station, Florida [online], www.dtic.mil, 20 lutego 2002 [dostęp 2024-04-12] [zarchiwizowane z adresu 2024-01-29] (ang.).
- ↑ Cape Canaveral Space Force Museum [online] [dostęp 2024-04-12] (ang.).
- ↑ Titan 402B/IUS [online], www.astronautix.com [dostęp 2024-04-12].
- ↑ Atlas V Roars Into Orbit On Maiden Flight With A HotBird [online], www.spacedaily.com [dostęp 2024-04-12].
- ↑ Hotbird 6 → Hotbird 13A → Eutelsat 8 West C → Eutelsat 33D → Eutelsat 70D [online], Gunter's Space Page [dostęp 2024-04-12] (ang.).
- ↑ a b Chris Bergin, Canaveral and KSC pads: New designs for space access [online], NASASpaceFlight.com, 8 października 2015 [dostęp 2024-04-12] (ang.).
- ↑ James Dean, Crew tower rising at Cape Canaveral Launch Complex 41 [online], Florida Today [dostęp 2024-04-12] (ang.).