Konto wynikowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Konto wynikowe – w rachunkowości rodzaj konta, służącego do rejestrowania i grupowania operacji gospodarczych odzwierciedlających wartościowo przebieg procesów prowadzonej przez jednostkę działalności w zakresie przychodów i kosztów, strat i zysków nadzwyczajnych oraz wyniku finansowego[1].

Prawidłowe ustalenie wyniku finansowego jednostki wymaga prowadzenia kont służących ewidencji: kosztów i strat oraz przychodów i zysków. Koszty i straty oznaczają wiarygodnie ustalone zmniejszenie korzyści ekonomicznych w formie zmniejszenia wartości aktywów, albo zwiększenia wartości zobowiązań i rezerw, co prowadzi do zmniejszenia kapitału własnego lub zwiększenia jego niedoboru w inny sposób niż wycofanie środków przez udziałowców lub właścicieli.

Podział[edytuj | edytuj kod]

Koszty wpływające na wynik finansowy można podzielić na:

  • koszty „normalnej” działalności operacyjnej (osiągnięcia przychodów),
  • pozostałe koszty operacyjne,
  • koszty finansowe.

Ujemnie na wynik finansowy wpływają też straty nadzwyczajne.

Przychody i zyski oznaczają natomiast wiarygodnie ustalone korzyści ekonomiczne w postaci zwiększenia wartości aktywów, albo zmniejszenia wartości zobowiązań, co prowadzi do wzrostu kapitału własnego lub zmniejszenia jego niedoboru w inny sposób niż wniesienie środków przez udziałowców lub właścicieli.

Wśród przychodów można wyodrębnić:

  • przychody z normalnej działalności operacyjnej jednostki,
  • pozostałe przychody operacyjne,
  • przychody finansowe.

Charakter porównywalny z przychodami mają też zyski nadzwyczajne.

Funkcjonowanie kont wynikowych[1]
Konta kosztów i strat:
  • konto 70-1 „Koszty wytworzenia produktów”
  • konto 76-1 „Pozostałe koszty operacyjne”
  • konto 75-1 „Koszty finansowe”
  • konto 77-1 „Straty nadzwyczajne”
konto 86 „Wynik finansowy” Konta przychodów i zysków:
  • konto 70-0 „Sprzedaż produktów”
  • konto 76-0 „Pozostałe przychody operacyjne”
  • konto 75-0 „Przychody finansowe”
  • konto 77-0 „Zyski nadzwyczajne”

Cechą charakterystyczną kont wynikowych jest brak salda początkowego. Wynika to z faktu, że konta wynikowe po przeniesieniu salda na konto wyniku finansowego wykazują saldo zerowe na początku kolejnego okresu rozliczeniowego. Pokazują wyłącznie dane o przebiegu określonego rodzaju działalności w ciągu okresu sprawozdawczego. Konta te otwiera się zatem z chwilą rozpoczęcia okresu (na początek każdego roku obrotowego), a zamyka z końcem okresu (na dzień kończący rok obrotowy).

Na kontach wynikowych księguje się koszty po stronie Winien (strona debetowa) a przychody po stronie Ma (strona kredytowa). Konta wynikowe kosztów i strat działają podobnie jak konta aktywów, to znaczy na stronie Winien (Dt) księguje się bieżąco poniesione koszty i straty nadzwyczajne, natomiast na stronie Ma (Ct) – wszelkie ich zmniejszenia oraz okresowe przeniesienia zbiorczych kwot w celu ustalenia wyniku finansowego. Konta wynikowe przychodów i zysków działają podobnie jak konta pasywów, to znaczy ujmuje się bieżąco na stronie Ma (Ct) osiągnięte przychody i zyski nadzwyczajne, a strona Winien (Dt) służy do księgowania ich zmniejszeń oraz okresowych przeniesień zbiorczych kwot na konto wyniku finansowego. Konto wyniku finansowego ujmuje dwie przeciwstawne sobie wielkości: przychody i zyski nadzwyczajne oraz koszty osiągnięcia tych przychodów i straty nadzwyczajne. Rezultat porównania tych wielkości może być zyskiem (saldo Ma) lub stratą (saldo Winien).

Konta wynikowe[1]
Konta kosztów i strat Konta przychodów i zysków
Wn (Dt) Ma (Ct) Wn (Dt) Ma (Ct)
Operacje zwiększające koszty i straty nadzwyczajne Operacje zmniejszające koszty i straty nadzwyczajne Operacje zmniejszające przychody i zyski nadzwyczajne Operacje zwiększające przychody i zyski nadzwyczajne
Przeniesienia na koniec roku obrotów lub sald poszczególnych kont kosztów i strat na stronę Wn konta 86 „Wynik finansowy” Przeniesienia na koniec roku obrotów lub sald poszczególnych kont przychodów i zysków na stronę Ma konta 86 „Wynik finansowy”
obroty strony Wn = obroty strony Ma obroty strony Wn = obroty strony Ma

Zarejestrowane i pogrupowane na kontach wynikowych wielkości kosztów i strat nadzwyczajnych oraz przychodów i zysków nadzwyczajnych (salda debetowe i kredytowe tych kont) przenosi się – pod datą zamknięcia ksiąg rachunkowych (na dzień bilansowy) na konto służące do ustalania wyniku finansowego z prowadzonej przez daną jednostkę działalności. W związku z tym następuje zamknięcie tych kont i w przeciwieństwie do kont bilansowych, nie wykazują one już sald. Salda te tworzą wynik finansowy, który ustala się (na przeznaczonym do tego celu koncie) jako różnicę pomiędzy sumą sald kredytowych przeniesionych z kont przychodów i zysków, a sumą sald debetowych przeniesionych z kont kosztów i strat. Różnica ta w postaci wyniku finansowego może być dodatnia stanowiąca zysk, względnie ujemna – stanowiąca stratę.

Konto 86 „Wynik finansowy” pełni rolę szczególną. Poprzez to konto obie grupy kont (konta bilansowe i konta wynikowe) są wzajemnie powiązane, gdyż w rachunku zysków i strat na koniec roku obrotowego ustalony na tym koncie zysk lub strata znajduje równocześnie odzwierciedlenie w bilansie.

Przykłady kont wynikowych[edytuj | edytuj kod]

Numer Nazwa konta
700 sprzedaż produktów
701 koszt sprzedaży produktów
711 koszt wytworzenia sprzedanych wyrobów
730 sprzedaż materiałów i towarów
731 wartość sprzedanych materiałów i towarów
750 przychody finansowe
751 koszty finansowe
760 pozostałe przychody operacyjne
761 pozostałe koszty operacyjne
770 zyski nadzwyczajne
771 straty nadzwyczajne
790 obroty wewnętrzne
791 koszt obrotów wewnętrznych

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Konta wynikowe – funkcjonowanie, zasady działania i powiązanie z kontami bilansowymi, Rachunkowość krok po kroku, Dodatek nr 9 do Zeszytów Metodycznych Rachunkowości, nr 13, 1.07.2010.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Konta wynikowe – funkcjonowanie, zasady działania i powiązanie z kontami bilansowymi, Rachunkowość krok po kroku, Dodatek nr 9 do Zeszytów Metodycznych Rachunkowości, nr 13, 1.07.2010.