Kornikowate
| {{{nazwa łacińska}}}[1] | |
| {{{zoolog}}} | |
| [[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt=Ilustracja|]] | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
Kornikowate, korniki (Scolytinae) – podrodzina chrząszczy z rodziny ryjkowcowatych, wcześniej klasyfikowana jako rodzina Scolytidae, syn. Ipidae.
Występowanie: na całym świecie do granicy zasięgu drzew. Niektóre gatunki mają tendencję do masowego pojawiania się i wyrządzania olbrzymich szkód w drzewostanach.
Opis
Przedstawiciele rodziny to małe od 0,6 mm do 13 mm owady walcowatego kształtu ciała, koloru brunatnego, szarego lub czarnego. Czułki kończą się zwartą buławką. Korniki żywią się sokiem roślinnym, drewnem lub hodowanym przez siebie grzybem.
Większość korników żyje pod korą lub w drewnie drzew, gdzie wygryzają zawiłe systemy chodników.
Owady dorosłe żyją pod korą drzew, a beznogie mocno zgięte larwy niszczą łyko czyli tkankę przewodzącą drzew drążąc w nim chodniki. Po układzie tych chodników można rozpoznać jakiego gatunku larwy go wydrążyły. Od komory godowej (zwykle w korze, drążona przez samca) samica wygryza chodnik macierzysty (jeden lub kilka), w którego zagłębieniach (nyżach) znosi po jednym jaju. Wyklute larwy drążą dalsze mniejsze chodniki coraz szersze wraz ze wzrostem larw. Na ich końcu tworzą kolebki poczwarkowe, z których z kolei wygryzają się na zewnątrz dorosłe korniki.
Zwalczanie
Wiele gatunków korników jest groźnymi szkodnikami lasów. Pospolity w Polsce kornik drukarz, atakuje świerk, rzadko sosnę i modrzew. Kornik sześciozębny (jego długość to od 6 do 8 mm w Europie i pn. Azji) i cetyniec większy żerują głównie na sośnie. Jodłowiec krzywozębny jest długości ok. 2,7–3,2 mm i żyje w Europie (z wyjątkiem pn.) — na jodle.
Skuteczną walkę z kornikowatymi jest wycinanie i okorowywanie zaatakowanych drzew, a następnie spalenie zdjętej kory. Z ok. 4000 poznanych gatunków ponad 100 występuje w Polsce.
Zobacz też
- ↑ {{{nazwa łacińska}}}, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).