Kościół na planie centralnym

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kościół na planie centralnym - budynek kościelny zrealizowany na zasadach budowli centralnych, czyli na planie posiadającym co najmniej dwie osie symetrii. Najprostszym przykładem tego typu budynku jest rotunda. Kościoły o bardziej skomplikowanym układzie posiadają rzuty w kształcie elipsy, wieloboków, krzyża greckiego, wieloliścia itp. Częstym rozwiązaniem stosowanym w tego typu budynkach jest przekrycie kopułą całej budowli lub jej części.

Drugim typem rozwiązań architektonicznych stosowanych przy budowie kościołów są budynki oparte na planie podłużnym (tzw. kościoły halowe i bazylikowe).