Kreatywność organizacyjna
.jpg)
Kreatywność organizacyjna to termin z zakresu zarządzania[1] najczęściej rozumiana jako kreatywność w kontekście organizacyjnym[2][3] lub na poziomie kolektywnym[4][3], a w praktyce tworzenie przestrzeni dla kreatywności w organizacji, których życie zawsze preferuje rutynę[3]. Tak jak sama kreatywność, kreatywność organizacyjna jest pojęciem wieloznacznym[4][3]. Często mylona jest ona z innowacyjnością czy kreatywnością jako pojęciem z zakresu psychologii[3] lub traktowana bezrefleksyjnie[5]. Z tych powodów powstało wiele różnych definicji kreatywności organizacyjnej.
Przykładowe definicje kreatywności organizacyjnej[edytuj | edytuj kod]
Poniżej przedstawiono przykładowe definicje kreatywności organizacyjnej:
- „tworzenie wartościowych, użytecznych nowych produktów, usług, idei, procedur, procesów przez indywidualne osoby pracujące wspólnie w ramach złożonego systemu społecznego”[6] (tłumaczenie[4])
- „różnorodne aktywności, przez które nowe idee i nowe rozwiązania powstają przez wspólny wysiłek krzewienia dialogów obejmujących różnorodne dziedziny wiedzy naukowej celem wytworzenia wartości dla misji i rynku organizacji”[5]
- „kreatywność ... rozpatrywana w perspektywie całej organizacji poprzez pryzmat uwarunkowań wewnętrznych przedsiębiorstwa (społecznych, kulturowych, organizacyjnych) stymulujących twórcze zachowania jednostek oraz zespołów”[7]
- „funkcja kreatywnych zachowań grup wchodzących w skład organizacji oraz uwarunkowań kontekstowych (np. kultura organizacji, system motywacyjny, ograniczenia wynikające z zasobów, otoczenie organizacji itp.)”[4].
- „procesy generujące nowe i wartościowe idee w ramach spójnej organizacji, oceniane jako nowe i wartościowe przez członków tej organizacji zgodnie ze wspólnymi wartościami organizacyjnymi”[8]
Teoria kreatywności organizacyjnej[edytuj | edytuj kod]
Teoria kreatywności organizacyjnej[6] mówi o dwustronnych i dynamicznych relacjach pomiędzy kreatywnymi wynikami (wyjście) oraz zachowaniami jednostek i grup oraz ich właściwościami, relacjami oraz zewnętrznym otoczeniem i kontekstem. Zgodnie z tą teorią kreatywność indywidualna jest zależna od wiedzy, stylu poznawczego, osobowości, wewnętrznej motywacji, relacji. Kreatywność grupowa jest zależna od kreatywności indywidualnej, wielkości grupy, różnorodności grupy, norm grupowych, zadań, roli, procesów grupowych, relacji, a kreatywność organizacyjna jest zależna od kreatywności indywidualnej, kreatywności grupowej, kultury organizacji, zasobów organizacji, systemu motywacji, strategii organizacji, struktury organizacji, kontekstu. Wszystkie rodzaje kreatywności są zależne od otoczenia[4].
Kreatywność organizacyjna w praktyce[edytuj | edytuj kod]
Menedżerowie na każdym szczeblu wpływają na kreatywność pracowników[9]. Mogą oni promować czynniki wspierające kreatywność organizacyjną przez kształtowanie klimatu organizacyjnego, w tym zapewnienie partycypacji i wolności ekspresji oraz odpowiedniej stymulacji, swobody eksperymentowania, możliwość opierania się na wcześniejszych pomysłach, interakcji z małymi barierami oraz tworzenie standardów postępowania. Znaczenie ma też styl przywództwa, który powinien być demokratyczny, partycypacyjny oraz pozwalając na tworzenie i dzielenie wizji, tworzenie efektywnie pracujących grup oraz kultura organizacyjna stawiająca na otwartą komunikacje, podejmowanie ryzyka, aktywność personelu, poczucie bezpieczeństwa, szacunku i zaufania do twórców. Muszą oni zapewnić też odpowiednie zasoby ludzkie, finansowe, komunikacyjne, ale również odpowiednią ilość wyzwań. Kreatywność organizacyjna wspierana jest również poprzez odpowiednie, płaskie struktury oraz nagradzanie, uczciwe osądzanie i intrystyczne motywowanie[2][6]. Do czynników hamujących z kolej kreatywność organizacyjną można zaliczyć niewłaściwe zarządzanie i motywowanie zespołu[2], skłonność do zgody i harmonii, syndrom myślenia grupowego, niewłaściwe zarządzanie konfliktami[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Eugene Gorny (Ed.), Creativity research – A Dictionary of Creativity by Eugene Gorny (Ed.) [online], creativity.netslova.ru [dostęp 2017-05-15].
- ↑ a b c Constantine Andriopoulos, Determinants of organisational creativity: a literature review, „Management Decision”, 39 (10), 2001, s. 834–841, DOI: 10.1108/00251740110402328, ISSN 0025-1747 [dostęp 2017-05-13].
- ↑ a b c d e f Dominika Latusek-Jurczak, Zadania liderów w stymulowaniu kreatywności i w zarządzaniu wiedzą, [w:] Jemielniak i inni, Zarządzanie wiedzą J, Oficyna a Wolters Kluwer business, 2012, ISBN 978-83-264-1590-6, OCLC 804005908.
- ↑ a b c d e A. Kozarkiewicz, Zarządzanie projektami kreatywnymi w logistyce, 2015.
- ↑ a b Sundgren, Mats, 1959-, Managing creativity in organizations critique and practices, Palgrave Macmillan, 2005, ISBN 978-0-230-50557-5, OCLC 964895145.
- ↑ a b c Richard W. Woodman, John E. Sawyer, Ricky W. Griffin, Toward a Theory of Organizational Creativity, „The Academy of Management Review”, 18 (2), 1993, s. 293–321, DOI: 10.2307/258761, JSTOR: 258761 [dostęp 2017-05-13].
- ↑ Marek (1949-). Brzeziński, Organizacja kreatywna, Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009, ISBN 978-83-01-16011-1, OCLC 751493738.
- ↑ Pritzker i inni, Encyclopedia of creativity. Vol. 1, A-H, Academic Press, 1999, ISBN 0-12-227076-2, OCLC 750556677.
- ↑ Michael D Mumford, Managing Creative People: Strategies and Tactics for Innovation, „Human Resource Management Review”, 10 (3), Emerging Financial Reward Theory I, 2000, s. 313–351, DOI: 10.1016/S1053-4822(99)00043-1 [dostęp 2017-05-16].