Krzywa Kuznetsa
Krzywa Kuznetsa – krzywa obrazująca teorię stworzoną przez Simona Kuznetsa, zgodnie z którą wraz z postępującym rozwojem kraju najpierw nierówności społeczne rosną, a potem spadają (tzw. krzywa dzwonowa).
Środowiskowa krzywa Kuznetsa[edytuj | edytuj kod]
Ta odmiana krzywej Kuznetsa postuluje, że krzywa dzwonowa odzwierciedla również związek między zanieczyszczeniem środowiska a gospodarczym rozwojem kraju. To oznacza, że uprzemysłowienie powoduje wzrost negatywnego wpływu działalności gospodarczej na środowisko naturalne aż do pewnego punktu, od którego wpływ ten maleje wraz z dalszym wzrostem gospodarczym. Źródłem tej postulowanej zmiany jest zmiana struktury potrzeb konsumenckich (więcej usług oraz większe zapotrzebowanie gospodarstw domowych na czyste środowisko) oraz postęp technologiczny.
Badania empiryczne dla poszczególnych rodzajów zanieczyszczeń (np. emisji gazów cieplarnianych) podają w wątpliwość istnienie efektu postulowanego przez środowiskową krzywą Kuznetsa[1][2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Holger Rogall: Ekonomia zrównoważonego rozwoju. Teoria i praktyka. Poznań: Zysk i s-ka, 2010, s. 278–279. ISBN 978-83-7506-551-0.
- ↑ Tim Jackson: Wohlstand ohne Wachstum. Leben und Wirtschaften in einer endlichen Welt. München: Oekom, 2013, s. 206. ISBN 978-3-865-81414-2.