Kultura Beuron-Coincy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Kultura Beuron-Coincy – zespół zjawisk kulturowych utożsamianych z kulturą Beuron-Coincy obejmował swym zasięgiem obszary północnej Francji, Holandię, Alzację, Nadrenię, Szwajcarię (jaskinia Birsmatten-Basisgrotte), południowe Niemcy (jaskinia Jagerhaushohle), a także obszary Czech i Moraw. Inwentarz kamienny niniejszej jednostki kulturowej reprezentowany jest przez zbrojniki z cienką podstawą, oraz te o formie trapezoidalnej, trójkątnej. Opisywana kultura rozwijała się w okresie 6 tys. p.n.e. Gospodarka kultury Beuron-Coincy opierała się na polowaniach na jelenie, dziki, bowidy, sarny oraz bobry. Na stanowiskach niniejszej kultury odkryto szczątki 17 gatunków ptaków.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Janusz K. Kozłowski, Wielka Historia Świata, t. I Świat przed „rewolucją” neolityczną, Fogra, Kraków 2004.
  • Janusz K. Kozłowski, Archeologia Prahistoryczna, t. I Starsza Epoka Kamienia, Nakładem Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 1972.
  • Piotr Kaczanowski, Janusz K. Kozłowski, Wielka Historia Polski, t.1 Najdawniejsze dzieje ziem polskich (do VII w.), Fogra, Kraków 1998.
  • Janusz K. Kozłowski (opracowanie naukowe), Encyklopedia historyczna świata, t. I Prehistoria, Agencja Publicystyczno-Wydawnicza Opres, Kraków 1999.
  • Bolesław Ginter, Janusz K. Kozłowski, Technika obróbki i typologia wyrobów kamiennych paleolitu, mezolitu i neolitu (wyd. III), PWN, Warszawa 1990.
  • J.Desmond Clark, Prahistoria Afryki, PWN, Warszawa 1978.