Kuźnia (obraz Goi)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Kuźnia
La fragua
Ilustracja
Autor

Francisco Goya

Rodzaj

Malarstwo rodzajowe

Data powstania

1815–1820

Medium

olej na płótnie

Wymiary

181,6 × 125,1 cm

Miejsce przechowywania
Miejscowość

Nowy Jork

Lokalizacja

Frick Collection

Rycina To samo z cyklu Okropności wojny, 1810–1820
Rysunek przedstawiający mężczyzn kopiących w ziemi, Goya, ok. 1817

Kuźnia[1] – (hiszp. La fragua) obraz hiszpańskiego malarza Francisca Goi. Obecnie znajduje się w nowojorskiej Frick Collection.

Po młodzieńczym okresie, w którym Goya malował obrazy w duchu rokoka oraz projekty gobelinów dla królewskiego dworu, tematyka jego prac coraz częściej zaczęła dotykać codziennych wydarzeń. Bohaterami jego prac były postacie z ludu, a ich wymowa coraz bardziej wiązała się z walką o wolność i prawa[2]. Pod wpływem wojny wyzwoleńczej toczonej przeciwko Napoleonowi, w twórczości Goi pojawili się pierwsi proletariusze, przedstawieni w sposób daleki od sielskiej atmosfery. Przykładem tej tematyki są płótna: List, Szlifierz, Dziewczyna z dzbanem[3] oraz późniejsza Kuźnia.

Obraz przedstawia mężczyzn podczas ciężkiej, fizycznej pracy w kuźni. Mężczyzna w białej koszuli, energicznie zamachuje się młotem. Na kowadle widać rozgrzany do czerwoności kawałek metalu, w który za chwilę uderzy młot. Kowal w rozchełstanej koszuli przytrzymuje metal obcęgami. Widoczna jest muskulatura mężczyzn, ich rysy są mocne i grube, a ich sylwetki są symbolem proletariackiej siły. Możliwa jest również alegoryczna interpretacja – hiszpański lud wykuwa przyszłość Hiszpanii na kowadle jej dziejów[1].

Podobna kompozycja znajduje się na rycinie pt. To samo z cyklu Okropności wojny. Podobnie jak kowal młotem, mężczyzna na rycinie zamachuje się siekierą. Obraz nawiązuje także do rysunku przedstawiającego trzech mężczyzn kopiących w ziemi[1].

Podobnie jak w przypadku wielu obrazów Goi przedstawiających zwykłych Hiszpanów, to dzieło nie powstało na zamówienie, ani nie zostało wystawione czy sprzedane za życia malarza. Po jego śmierci, obraz odziedziczył jego syn Javier, a później został nabyty przez króla Ludwika Filipa do jego galerie espagnole w Luwrze, gdzie był wystawiany od 1838 do 1851, kiedy został wysłany do Anglii. W 1853 roku obraz został sprzedany w domu aukcyjnym Christie w Londynie, skąd ostatecznie trafił do Frick Collection w Nowym Jorku[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Robert Hughes: Goya. Artysta i jego czas. Warszawa: W.A.B., 2006, s. 266, 272–273. ISBN 83-7414-248-0. OCLC 569990350.
  2. Kazimierz Zawanowski: Francisco Goya y Lucientes. Warszawa: Arkady (W kręgu sztuki), 1975, s. 42.
  3. Clara Janés: Goya. Madryt: SARPE, s. 93, seria: Los genios de la pintura española. ISBN 84-7700-100-6.
  4. Gary Tinterow: Manet/Velázquez: The French Taste for Spanish Painting. Yale University Press, 2003. ISBN 0-300-09880-4.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]