Lekcjonarz 11
| Data powstania |
XIII wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
ℓ 11 |
| Zawartość |
Ewangelistarion |
| Język | |
| Rozmiary |
30 × 23 cm |
| Miejsce przechowywania |
Lekcjonarz 11 (według numeracji Gregory-Aland), oznaczany przy pomocy siglum ℓ 11 – rękopis Nowego Testamentu pisany minuskułą na pergaminie w języku greckim z XIII wieku. Służył do czytań liturgicznych[1]. Dawniej był znany jako Codex Regius 309.
Opis rękopisu[edytuj | edytuj kod]
Kodeks zawiera wybór lekcji z Ewangelii do czytań liturgicznych, na 142 pergaminowych kartach (30 cm na 23 cm)[1]. Część kart kodeksu zaginęła. Stosuje noty muzyczne (neumy)[2][3].
Tekst rękopisu pisany jest dwoma kolumnami na stronę, 22 linijek w kolumnie[1].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Paleograficznie datowany jest na wiek XIII[1]. Rękopis badał Johann Jakob Wettstein, Scholz[3], Paulin Martin[4].
Obecnie przechowywany jest we Francuskiej Bibliotece Narodowej (Gr. 309) w Paryżu[1].
Jest rzadko cytowany w naukowych wydaniach greckiego Novum Testamentum Graece Nestle-Alanda (UBS3). NA27 nie cytuje go.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e K. Aland, M. Welte, B. Köster, K. Junack: Kurzgefasste Liste der griechischen Handschriften des Neues Testaments. Berlin, New York: Walter de Gruyter, 1994, s. 219.
- ↑ F. H. A. Scrivener: A Plain Introduction to the Criticism of the New Testament. T. 1. London: 1894, s. 328.
- ↑ a b C. R. Gregory: Textkritik des Neuen Testaments. T. 1. Leipzig: J. C. Hinrichs, 1900, s. 388.
- ↑ Jean-Pierre-Paul Martin, Description technique des manuscrits grecs relatifs au Nouveau Testament, conservés dans les bibliothès de Paris (Paris 1883), p. 140.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- C. R. Gregory, "Textkritik des Neuen Testaments", Leipzig 1900, vol. 1, p. 388.