Lismore (wyspa)

Lismore
Lios Mòr
	; Widok na północne wybrzeże Lismore
Kontynent	Europa
Państwo	Wielka Brytania
Kraj	Szkocja
Akwen	Ocean Atlantycki
Archipelag	Hebrydy Wewnętrzne
Najwyższy punkt	Barr Morna 127 m n.p.m.
	Położenie na mapie Szkocji Lismore
	Położenie na mapie Wielkiej Brytanii Lismore
	56°30′41,0″N 5°29′38,4″W/56,511389 -5,494000
	Multimedia w Wikimedia Commons

Lismore (gael. Lios Mòr) – wyspa w archipelagu Hebrydy Wewnętrzne, położona na zachodnim wybrzeżu Wielkiej Brytanii, w zatoce Loch Linnhe, należąca do Szkocji, w jednostce administracyjnej Argyll and Bute^[1].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Wyspa Lismore ma około 16 km długości i około 2 km szerokości, zajmuje powierzchnię 2351 ha (5809 akrów) i wznosi się na wysokość 127 m (417 stóp) w Barr Morna na południu wyspy. Żyzna gleba pozwala na wzrost wielu roślin, w tym drzew i krzewów. Na zachodnim wybrzeżu wydobywano w XIX w. wapień. Wzdłuż grzbietu wyspy biegnie droga B8045. Obecnie większość populacji, znana jako Liosachs, zajmuje się rolnictwem lub rybołówstwem^[2].

Na wyspie znajdują się ruiny zamków Coeffin i Achadun z widokiem na wyspę Bernerę^[2]. W połowie VI w. Święty Moluag założył tu klasztor. Mały kościół na wyspie nazywany jest katedrą św. Moluaga^[3]. W osadzie Clachan na Lismore urodził się John Stuart McCaig (1823 - 1902), bankier, krytyk sztuki i filozof^[4].

Populacja[edytuj | edytuj kod]

Populacja na wyspie w połowie XIX wieku wynosiła prawie 1500 osób. Liczba ta spadła do 155 w 1961 r., a następnie ustabilizowała się:166 (1971), 129 (1981), 140 (1991) i 146 (2001). W 2011 r. wynosiła 192 osoby^[2].