Luxemburger Wort

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Luxemburger Wort
Ilustracja
Częstotliwość

dziennik

Państwo

 Luksemburg

Język

niemiecki, francuski

Pierwszy numer

23 marca 1848[1]

Strona internetowa

Luxemburger Wortluksemburski dziennik wydawany w językach niemieckim i francuskim. Został założony w 1848 roku[1].

Pierwszy numer ukazał się po południu w czwartek, 23 marca. Trzy dni po ogłoszeniu przez rząd nowej konstytucji i zniesieniu cenzury. Gazeta powstała z inicjatywy dwóch przedstawicieli ruchu katolickiego: wikariusza apostolskiego Johannesa Theodora Laurenta i jego współpracownika, doktora teologii Eduarda Michelisa. Redakcja miała siedzibę w stolicy przy ulicy Großstraße 105, a jej udziałowcami, którzy sami sięgali po pióro, byli politycy i duchowni.[2]

W pierwszym numerze, na czterech stronach, w trzech kolumnach, oprócz własnych sylwetek i planów redakcja przedstawiła proklamacje rządu z 20 marca 1848 roku, komentarze na ten temat, wiadomości z Luksemburga, Belgii i Francji. Podano też do wiadomości czytelników, że edycje planowane są na każdą środę i sobotę, a jeśli redakcja uzna to za konieczne, pojawią się dodatkowe wydania. Stało się tak już w czwartek, 24 sierpnia 1848.

W drugim numerze, z 26 marca 1848, pojawiły się pierwsze reklamy, a wydanie miało 6 stron. Dwie ostatnie potraktowano jako specjalny dodatek, a w nim wiadomości polityczne z Niemiec, Polski, Palestyny i Włoch. Całość była drukowana w języku niemieckim, gotycką czcionką.

W 2018 roku, po 170 latach ukazywania się tytułu, Luxembuger Wort był najczęściej czytaną gazetą w Luksemburgu i drugim najpopularniejszym źródłem wiadomości internetowych w tym kraju. Każdego dnia gazetę czyta blisko 51% wszystkich mieszkańców kraju a wersje elektroniczne docierają do 20500, głównie młodych, czytelników.[2]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Luksemburg. Polska Agencja Prasowa. [dostęp 2021-01-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-08)].
  2. a b Małgorzata Dwornik, Luxemburger Wort. Historia gazety, która powstała dzięki zamieszkom, „Reporterzy.info”, 27 stycznia 2020.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]