Maksylektomia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Maksylektomia[1] (ang. maxillectomy) – zabieg z zakresu otorynolaryngologii i chirurgii szczękowo-twarzowej, polegający na resekcji fragmentu lub całej kości szczękowej. Wykonywany jest z powodu nowotworu złośliwego szczęki[2][3]. Częściową maksylektomię wykonuje się, gdy nowotwór zlokalizowany jest w obrębie podniebienia twardego, wyrostka zębodołowego lub zatoki szczękowej, a całkowitą jeśli guz masywu szczękowo-sitowego nacieka struktury oczodołu[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Robert Bilewicz, Troels Bundgaard, Paweł K. Burduk. Rekonstrukcja po maksylektomii z zastosowaniem płata mięśnia skroniowego – doświadczenia własne. „Otolaryngologia Polska”. 63 (2), s. 109-112, marzec–kwiecień 2009. DOI: 10.1016/S0030-6657(09)70088-5. (ang.). 
  2. Ricardo L Carrau: Maxillectomy: Pre-Procedure, Technique, Post-Procedure. Medscape, 20 sierpnia 2015. [dostęp 2019-01-27]. (ang.).
  3. a b Wojciech Golusiński, Guzy masywu szczękowo-sitowego, [w:] Kazimierz Niemczyk i inni red., Otorynolaryngologia kliniczna. Tom 2., Warszawa: Medipage, 2015, s. 357–358, ISBN 978-83-64737-25-1.