Manuel Fernández (ur. 1983)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Manuel Fernández
Data i miejsce urodzenia

31 października 1983
San Carlos de Bolívar

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Agropecuario (trener)

Kariera juniorska
Lata Klub
2000–2001 Deportivo Morón
2002–2003 Empleados de Comercio
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2003–2004 Sportivo Barracas 8 (0)
2005 San Telmo 1 (0)
2005 Deportivo Riestra 4 (1)
2006–2007 Sportivo Barracas 31 (1)
2008 Redován
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2017 Defensa y Justicia (tymcz.)
2018 Sport Boys
2019 Sport Boys
2019– Agropecuario
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Manuel Fernández (ur. 31 października 1983 w San Carlos de Bolívar) – argentyński piłkarz występujący na pozycji środkowego pomocnika, obecnie trener Agropecuario.

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Fernández pochodzi z miasta Bolívar w prowincji Buenos Aires[1]. Jest wychowankiem tamtejszego amatorskiego klubu Empleados de Comercio de Bolívar, skąd w wieku siedemnastu lat przeniósł się do stołecznego drugoligowca Deportivo Morón[2]. Tam nie potrafił się jednak przebić do pierwszego zespołu, wobec czego już po roku powrócił do rodzinnej miejscowości. Tam występował ponownie w Empleados de Comercio, a następnie w piątoligowym Sportivo Barracas[1]. W sezonie 2003/2004 wywalczył z Barracas awans do czwartej ligi argentyńskiej[2].

W późniejszych latach Fernández bez większych sukcesów kontynuował swoją karierę w trzecioligowym CA San Telmo, piątoligowym Deportivo Riestra i ponownie w czwartoligowym Sportivo Barracas[1]. Następnie występował w piątoligowej hiszpańskiej ekipie Redován CF. Karierę piłkarską zakończył w wieku 25 lat wskutek poważnej kontuzji kolana[3]. Występował na pozycji środkowego pomocnika z inklinacjami ofensywnymi[1].

Kariera trenerska[edytuj | edytuj kod]

„Najlepszy szkoleniowiec jakiego poznałem? Manuel Fernández. Był pierwszym trenerem, którego spotkałem w Racingu i to on najwięcej mnie nauczył.”

Jeszcze podczas swojej gry w piłkę Fernández studiował w Argentynie wychowanie fizyczne[3]. W kolejnych latach był jednym z najbliższych współpracowników Fabio Radaellego, szefa akademii juniorskiej klubu CA Tigre[2]. W latach 2009–2012 pracował w Tigre najpierw jako dyrektor klubowego internatu, a następnie asystent trenera Gustavo Acosty w drużynie rezerw[3]. W 2012 roku przez sześć miesięcy był koordynatorem grup młodzieżowych w trzecioligowym Central Norte[2]. W latach 2012–2015 wraz ze swoim przełożonym Radaellim pracował w słynnej akademii młodzieżowej krajowego potentata – zespołu Racing Club de Avellaneda. Początkowo był asystentem w rezerwach, zaś potem samodzielnie prowadził drużyny do lat piętnastu i siedemnastu[3]. Jego podopiecznymi byli w tamtym czasie między innymi Lautaro Martínez czy Brian Mansilla[2]. Trzykrotnie pracował z pierwszym zespołem jako asystent tymczasowego trenera (dwukrotnie Radaellego i raz Nacho Gonzáleza)[3].

W latach 2016–2017 Fernández był asystentem szkoleniowca Martína Palermo w chilijskim zespole Unión Española[3]. Następnie powrócił do ojczyzny, gdzie w latach 2017–2018 trenował rezerwy klubu Defensa y Justicia[3]. We wrześniu 2017 po odejściu Nelsona Vivasa został tymczasowym trenerem pierwszej drużyny i poprowadził ją w dwóch meczach[4]. W czerwcu 2018 ponownie objął tymczasowo zespół seniorów Defensy, mając za zadanie przygotować go do nowego sezonu do czasu wyboru nowego szkoleniowca[1]. Trzy tygodnie później został zastąpiony przez Sebastiána Beccacece[5]. We wrześniu 2018 wyjechał do Peru, zostając szkoleniowcem tamtejszej ekipy Sport Boys Association, walczącej o uniknięcie relegacji[6]. Trenował ją przez dwa miesiące, po czym zrezygnował ze stanowiska ze względu na problemy organizacyjne klubu[7]. W czterech ostatnich kolejkach zespół poprowadził Jesús Álvarez, który utrzymał Sport Boys w pierwszej lidze[8].

W marcu 2019 Fernández powrócił do Sport Boys[9], lecz jego drugi pobyt w tym klubie okazał się sporo gorszy niż poprzedni (tylko 3 zwycięstwa w 14 meczach), mimo implementacji ofensywnego stylu gry[10]. Zajął ze Sport Boys ostatnie miejsce w tabeli, po czym w lipcu złożył rezygnację[11]. Trzy miesiące później objął argentyńskiego drugoligowca Club Agropecuario Argentino[10].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Orgullo bolivarense: Manuel Fernández dirige por segunda vez a Defensa y Justicia; y debuta en la Sudamericana. [w:] InfoBis [on-line]. infobis.com.ar, 21 czerwca 2018. [dostęp 2018-09-06]. (hiszp.).
  2. a b c d e Conociendo a Manuel Fernández. [w:] Defensa y Justicia [on-line]. defensayjusticia.org.ar, 27 września 2017. [dostęp 2018-09-06]. (hiszp.).
  3. a b c d e f g Jonatan Almeira: Manuel Fernández: “El fútbol chileno fue creciendo en los últimos años”. jonatanalmeira.com. [dostęp 2018-09-06]. (hiszp.).
  4. a b Maximiliano Uria: La apuesta de Defensa y Justicia por Manuel Fernández, el DT preferido de Lautaro Martínez. [w:] Clarín [on-line]. clarin.com, 23 czerwca 2018. [dostęp 2018-09-06]. (hiszp.).
  5. Beccacece vuelve a ser el DT de Defensa y Justicia. [w:] DataChaco.com [on-line]. datachaco.com, 7 lipca 2018. [dostęp 2018-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 września 2018)]. (hiszp.).
  6. Sport Boys tiene nuevo técnico: argentino Manuel Fernández reemplazará a Wilmar Valencia. [w:] Depor [on-line]. depor.com, 4 września 2018. [dostęp 2018-09-06]. (hiszp.).
  7. Sport Boys se quedó sin DT en plena lucha por evitar el descenso. [w:] RPP [on-line]. rpp.pe, 1 listopada 2018. [dostęp 2020-08-06]. (hiszp.).
  8. Lenin Auris: Boys: Niebla porteña. [w:] De Chalaca [on-line]. dechalaca.com, 30 grudnia 2018. [dostęp 2020-08-06]. (hiszp.).
  9. Sport Boys confirmó a Manuel Fernández como su nuevo técnico. [w:] Publimetro [on-line]. publimetro.pe, 11 marca 2019. [dostęp 2020-08-06]. (hiszp.).
  10. a b Manuel Fernández, el primer técnico de Lautaro Martínez será el nuevo DT de Agropecuario. [w:] Portal El Toro [on-line]. portaleltoro.com, 15 października 2019. [dostęp 2020-08-06]. (hiszp.).
  11. Se agrava la crisis: Sport Boys se queda sin técnico y va en la busca del tercero en el año. [w:] Depor [on-line]. depor.com, 3 lipca 2019. [dostęp 2020-08-06]. (hiszp.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]