Medal Obrony za Waleczność

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Medal Obrony za Waleczność
Forsvarets Medalje for Tapperhed
Awers
Awers
Baretka
Baretka
Ustanowiono

30 października 1996

Dewiza

TAPPERHED (WALECZNOŚĆ)

Wielkość

∅ 30 mm

Kruszec

pozłacane srebro

Wydano

ponad 20

Powyżej

Medal za Ratowanie Tonących

Poniżej

Srebrny Medal Zasługi

Projektant

medalier Jan Petersen

Powiązane

Krzyż Waleczności

Medal Obrony za Waleczność, zwany Medal Waleczności (duń. Forsvarets Medalje for Tapperhed, zw. Tapperhedsmedaljen, skr. Fsv.M.T.) – duńskie wojskowe odznaczenie ustanowione 30 października 1996 (z mocą wsteczną od 12 marca 1992) i zreformowane 7 grudnia 2009. Nadawane jest za akty bohaterstwa i waleczności w bezpośrednim starciu z wrogiem lub podczas akcji antyterrorystycznych. Przyznawane jest przez Szefa Sił Zbrojnych (dosł. „Szefa Obrony”, dun. Forsvarschefen) zarówno wojskowym, jak i cywilom, również pośmiertnie, a od 2005 mogą go otrzymać zarówno Duńczycy jak i obcokrajowcy.

Medal ma średnicę 30 mm, jest wykonywany ze srebra i pozłacany. Na awersie znajduje się główny motyw duńskiego herbu (trzy lwy kroczące w słup i dwanaście serc – podobnie jak dziewięć innych wojskowych medali[a]), a na rewersie jest umieszczany wieniec dębowy, a w jego wnętrzu – rok nadania i napis „TAPPERHED” (WALECZNOŚĆ).

Medal mocowany jest do wiązanej w pięciokąt wstążki w kolorze białym z czerwonym paskiem wzdłuż środka. Ponieważ identyczną wstążkę ma Krzyż Waleczności, to w przypadku noszenia baretki krzyża dodawana jest do niej miniatura środkowego medalionu z monogramem i datą. Z kolei drugie nadanie medalu oznaczane jest poprzez umieszczenie na wstążce lub baretce srebrnego dębowego liścia (oznaki męstwa), a trzecie nadanie – złotego dębowego liścia.

W duńskiej kolejności starszeństwa odznaczeń Medal Obrony za Waleczność znajduje się za Medalem za Ratowanie Tonących, a przed Srebrnym Medalem Zasługi.

Do 2013 medal otrzymało 20 osób.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]