Neoplan Neobody
Dane ogólne | |
Inne nazwy |
Neoplan N 316 SHD Neobody |
---|---|
Producent |
Neoplan |
Premiera |
RAI Maastricht 1996 |
Lata produkcji |
1996 - 1999/2000 |
Miejsce produkcji | |
Dane techniczne | |
Typy nadwozia |
autobus wysokopokładowy (SHD - Superhochdecker) |
Układ drzwi |
0-1-1 |
Liczba drzwi |
2 |
Silniki |
6-cylindrowy, rzędowy MAN D2866, 11 967 cm3 |
Moc silników |
310/350/380/400 KM[1] |
Skrzynia biegów |
ZF S6-85, ZF S6-95, 8S-180 |
Liczba przełożeń |
6/8 |
Długość |
12 000 mm |
Szerokość |
2 500 mm |
Wysokość |
3 620 mm (MAN 18.xxx HOCL) |
Masa całkowita |
18 000 kg |
Rozstaw osi |
5 800 mm (MAN 18.xxx HOCL) |
Wnętrze | |
Liczba miejsc siedzących |
49 |
Neoplan Neobody – model autobusu wysokopokładowego produkowany przez zakłady Neoplan w Plauen, i Neoplan Polska w Bolechowie.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Został po raz pierwszy zaprezentowany na targach motoryzacyjnych RAI w holenderskim Maastricht w 1996 r.[2] Był oferowany jako zabudowa na podwoziach dostarczanych przez europejskich producentów - MAN, Mercedes-Benz, Volvo (później również Dennis Javelin GX i Csepel) co obniżało koszty produkcji i cenę zakupu. Tworzony z myślą o eksporcie był plasowany w gamie modelowej producenta niżej od rodziny Transliner, dzieląc z nią ten sam typoszereg (tj. N316 SHD) i nadwozie. Początkowo oferowany na rynkach Europy Wschodniej, zyskał popularność w krajach Europy Zachodniej - Wielkiej Brytanii, Francji, Włoszech i Holandii, sprzedając się w 80 egzemplarzach w ciągu pierwszego roku sprzedażowego. W późniejszym okresie montaż Neobody został ulokowany również w zakładach Neoplan Polska w Bolechowie. Stanowił konkurencję dla MAN Lion's Coach i Mercedes-Benz O350 produkowanych w Turcji[3]. W 1999/2000 r. produkcja modelu Neobody została zakończona wraz ze dyskontynuacją serii Transliner.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Neoplan - N316 SHD Neobody - Baza autobusów - InfoBus [online], web.archive.org, 22 lutego 2008 [dostęp 2023-11-14] [zarchiwizowane z adresu 2008-02-22] .
- ↑ Ciężarówki Świata 1997, Warszawa: Print Shops Prego, 1997, s. 193-194, 218-219(pol.).
- ↑ Rüdiger Schreiber , Sparlliner, „Lastauto Omnibus”, grudzień 1996, s. 112-113 (niem.).