Niszczyciele rakietowe typu Georges Leygues
| |
| Kraj budowy | |
|---|---|
| Użytkownicy | |
| Wejście do służby |
1979 |
| Planowane okręty |
9 |
| Zbudowane okręty |
7 |
| Okręty w służbie |
0 (2022) |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
4500 t |
| Długość |
139 m |
| Szerokość |
14 m |
| Zanurzenie |
5,7 m |
| Napęd |
siłownia w układzie CODOG o mocy 62 400 KM napędzająca 2 śruby |
| Prędkość |
30 węzłów |
| Zasięg |
8 500 mil morskich |
| Załoga |
235 |
| Uzbrojenie |
1 ośmioprowadnicowa wyrzutnia pocisków przeciwlotniczych Crotale |
| Wyposażenie lotnicze |
dwa śmigłowce Westland Lynx |
Niszczyciele rakietowe typu Georges Leygues – seria francuskich niszczycieli rakietowych, które wchodziły do służby w latach 80. Jednostki były przeznaczone głównie do zwalczania okrętów podwodnych. Znane są także pod oznaczeniem F70 type. Seria okrętów została nazwana od imienia francuskiego polityka działającego na przełomie XIX i XX wieku - Georges'a Leyguesa. We Francji okręty klasyfikowane są jako fregaty rakietowe.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Budowę pierwszej jednostki serii „Georges Leygues” rozpoczęto 16 sierpnia 1974 w stoczni Arsenal de Brest. Wodowanie okrętu miało miejsce w grudniu 1976, a oddanie do służby 10 grudnia 1979. Głównym zastosowaniem okrętów miało być wykrywanie i niszczenie okrętów podwodnych. W tym celu wyposażono je w dwa sonary, torpedy ZOP i dwa śmigłowce do zwalczania okrętów podwodnych. Wyposażenie okrętów w pociski przeciwlotnicze i przeciwokrętowe powodowało, że mogły one zwalczać także inne cele.
W latach 90. okręty poddano modernizacji polegającej na zainstalowaniu nowych wyrzutni rakietotorped, nowych sonarów a także przystosowaniu śmigłowców pokładowych do przenoszenia pocisków przeciwokrętowych. Okręty działały głównie w rejonie Morza Śródziemnego i Atlantyku.
Zbudowane jednostki[edytuj | edytuj kod]
- D640 „Georges Leygues”
- D641 „Dupleix”
- D642 „Montcalm”
- D643 „Jean de Vienne”
- D644 „Primauguet”
- D645 „La Motte Picquet”
- D646 „Latouche-Tréville”