Objętość retencji

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Objętość retencji – wielkość związana ściśle z czasem retencji, stosowana często w badaniach fizykochemicznych techniką odwróconej chromatografii gazowej. Definiuje jaką objętość fazy ruchomej należy użyć do wymycia z kolumny eluującej substancji.

Całkowita objętość retencji jest iloczynem wartości przepływu fazy ruchomej [ml/min] i czasu retencji

Podobnie wylicza się objętość martwą układu, stosując zamiast czasu retencji czas martwy

Powyższe wzory pozwalają na otrzymanie zredukowanej objętości retencji:

Absolutna objętość retencji to:

gdzie jest tzw. współczynnikiem ściśliwości Jamesa-Martina

gdzie: to ciśnienie na wlocie, a ciśnienie na wylocie kolumny chromatograficznej.

Objętość właściwa retencji to:

gdzie 273,15 to temperatura [K], do której się przelicza objętość właściwą, – temperatura kolumny, a – masa wypełnienia kolumny.

Objętość właściwą retencji można traktować jak funkcję stanu i jest ona często wykorzystywana w odwróconej chromatografii gazowej jako podstawowy parametr do dalszych obliczeń fizykochemicznych

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]