Objaw Kazem-Beka
Objaw Kazem-Beka, zespół Kazem-Beka – objaw w badaniu przedmiotowym opisany po raz pierwszy przez Aleksieja Kazem-Beka[1], charakterystyczny dla tętniaka przedniej ściany lewej komory serca. Polega on na obecności tętnienia widocznego na obszarze o średnicy 5–6 cm, w drugim oraz trzecim międzyżebrzu w linii przymostkowej lewej, a także przyśrodkowo od uderzenia koniuszkowego serca, przy jednoczesnym wyczuwalnym małym tętnie na obu tętnicach promieniowych. Objaw jest obserwowany kilka dni po rozległym zawale serca powikłanym tętniakiem przedniej ściany lewej komory serca. Widoczny jest najlepiej, gdy leżącego na plecach pacjenta obserwuje się stojąc po jego prawej stronie lub za jego głową.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Alexei Nicolaevich Kazem-Beck. Who Named It?. [dostęp 2009-12-08]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Eugeniusz Orłowski: Zarys ogólnej diagnostyki lekarskiej : podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1994, s. 168. ISBN 83-200-1836-6.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zespół Kazem-Beka w bazie Who Named It?. Who Named It?. [dostęp 2009-12-08]. (ang.).
- В. Бородулин, А. Тополянский, А. Бруенок, Ю. Венгеров, С. Глянцев, М. Ланцман, О. Левин, Е. Селиванова, Ш. Шотемор: Синдромы и симптомы в клинической практике. Эпонимический словарь-справочник.. books.google.pl, oryginalnie wydane przez Wydawnictwo "Эксмо", 2009. s. 162–3. [dostęp 2009-12-09]. (ros.).
