Objaw Lewisa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Objaw Lewisaobjaw pozwalający na różnicowanie sinicy centralnej i obwodowej. Masując energicznie płatek ucha chorego badający powoduje napływ zwiększonej ilości krwi dzięki pobudzeniu tętna włośniczkowego – w przypadku sinicy obwodowej krew, poza częściami dystalnymi, jest prawidłowo utlenowana, zatem sinica płatka ucha ustępuje. W sinicy centralnej masaż płatka ucha nie zmienia jego zabarwienia.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Gerd Herold, Jan Duława: Medycyna wewnętrzna : repetytorium dla studentów medycyny i lekarzy. Warszawa: Wydaw. Lekarskie PZWL, 2004. ISBN 83-200-3018-8.