Ocena zgodności

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Ocena zgodności – proces poprzedzający wprowadzenie wyrobu na rynek, przeprowadzany przez producenta w odniesieniu do norm jakościowych lub aprobat technicznych, którego celem jest weryfikacja zgodności wyrobu z przepisami prawa w zakresie określonym przez dyrektywy UE, które mają zastosowanie do danego wyrobu.

Ocena zgodności oznacza działanie polegające wykazaniu, że określony wyrób i proces jego produkcji jest zgodny z wymaganiami określonymi w normach i przepisach prawnych.

W wyniku procesu certyfikacji bądź atestacji producent wyrobu otrzymuje Certyfikat Zgodności lub Świadectwo Zgodności potwierdzający spełnienie przez wyrób wymagań określonych w przepisach.

Od roku 2008 oprócz dyrektyw, których konieczna jest transpozycja do prawa każdego z Państw Członkowskich Unii Europejskiej, pojawiły się rozporządzenia WE (od 1 stycznia 2010 – UE), które działają bezpośrednio, bez konieczności ich transpozycji (np. rozporządzenie o wyrobach budowlanych albo rozporządzenie o wyrobach medycznych).[potrzebny przypis]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. o systemie oceny zgodności (Dz.U. z 2023 r. poz. 215).
  • Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 768/2008/WE z dnia 9 lipca 2008 r. w sprawie wspólnych ram dotyczących wprowadzania produktów do obrotu, uchylająca decyzję Rady 93/465/EWG.
  • Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 765/2008/WE z dnia 9 lipca 2008 r. ustanawiające wymagania w zakresie akredytacji i nadzoru rynku odnoszące się do warunków wprowadzania produktów do obrotu i uchylające rozporządzenie (EWG) nr 339/93.