Odznaka pamiątkowa „Stanęli w Potrzebie 1920”
.jpg) Awers | |
| Ustanowiono |
1920 |
|---|---|
| Wielkość |
∅ 30 mm |
| Kruszec | |
Odznaka pamiątkowa „Stanęli w Potrzebie 1920” – polskie odznaczenie za udział w wojnie polsko-bolszewickiej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Ustanowienia odznaki dokonano z inicjatywy Krakowskiego Komitetu Obrony Państwa w 1920 (zob. Rada Obrony Państwa)[1]. Rozpisano konkurs, którego laureatem został wybrany Jan Raszka, autor projektu odznaki z dewizą „Stanęli w potrzebie”[1]. Uroczystość wręczenia odznaki osobom wyróżnionym odbyła się 10 października 1920 na boisku „Sokoła” w Krakowie[1]. Tego dnia udekorowani zostali m.in. (wśród nich członkowie Komitetu): Włodzimierz Tetmajer (prezes KOP), Stanisław Wajner, Stanisław Rymar, radca Kowalski, ks. prałat Jan Masny, płk Eugeniusz Tinz, płk wojsk francuskich Kozłowski, radca Skrzetuski, dr Skulski[1].
Odznaka była wykonana z miedzi i miała średnicę 3 cm[2].
Z założenia odznaka była przeznaczona dla ochotników – obrońców Ojczyzny[1]. Była jedną z najpopularniejszych odznak wybitych za udział w wojnie 1920 roku[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e „Stanęli w potrzebie”. „Nowości Illustrowane”. Nr 42, s. 2-3, 3, 16 października 1920.
- ↑ Odznaka pamiątkowa "Stanęli w Potrzebie 1920". mbc.cyfrowemazowsze.pl. [dostęp 2021-03-12].
- ↑ Zbigniew Puchalski. Odznaczenia za zasługi bojowe i wojenne w latach 1919-1920. „Niepodległość i Pamięć”. Nr 2/2 (3), s. 93, 1995.
| Rodzaj odznaczenia | |
|---|---|
| Elementy insygniów | |
| Formy zredukowane |
|
| Lista odznaczeń w | |
| Lista baretek w | |
| Prawo | |
| System odznaczeń w Polsce |
