Opiekun medyczny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Opiekun medyczny – osoba zajmująca się zawodowo zaspokajaniem potrzeb bio-psycho-społecznych chorych. Zawód jest zawodem medycznym[1], wpisany do klasyfikacji zawodów i specjalności pod numerem 532102.

Kształcenie opiekunów medycznych[edytuj | edytuj kod]

Od 2017 roku do 2021 roku kształcenie odbywało się w dwóch formach:

  1. Szkoła policealna
  2. Kwalifikacyjny Kurs Zawodowy

Nauka trwała 1 rok (2 semestry), najczęściej prowadzona była w systemie zaocznym[2].

Od września 2021 roku nauka odbywa się w systemie dziennym lub stacjonarnym przez 1,5 roku (3 semestry), wyłącznie w szkołach policealnych[3].

Kształcenie kończy się egzaminem zawodowym organizowanym przez Okręgowe Komisje Egzaminacyjne. Osoby które zdadzą egzamin otrzymują dyplom potwierdzający kwalifikacje w zawodzie opiekuna medycznego (wyłącznie dla osób ze średnim lub wyższym wykształceniem) lub świadectwo potwierdzające kwalifikacje w zawodzie opiekuna medycznego.

Kwalifikacje zawodowe[edytuj | edytuj kod]

Osoby wykonujące zawód opiekuna medycznego są włączone w system opieki zdrowotnej w Polsce, a ich zawód polega na pielęgnacji i zaspokajaniu podstawowych potrzeb pacjenta. Ponieważ opiekunowie medyczni stykają się w swojej pracy zawodowej bezpośrednio z pacjentami, odgrywają ważną rolę w systemie ochrony zdrowia jak również i w systemie opieki społecznej. Zakres kompetencji opiekuna medycznego określa Rozporządzenie Ministra Edukacji Narodowej z dnia 7 lutego 2012 r. w sprawie ramowych planów nauczania w szkołach publicznych[4]. Aby zdobyć kwalifikacje zawodowe należy ukończyć roczną szkołę policealną lub też kwalifikacyjny kurs zawodowy i zdać egzamin zawodowy prowadzony przez Centralną Komisję Egzaminacyjną.

Cele kształcenia w zawodzie[edytuj | edytuj kod]

Absolwent szkoły kształcącej w zawodzie opiekun medyczny powinien być przygotowany do wykonywania następujących zadań zawodowych:

  1. rozpoznawania i rozwiązywania problemów opiekuńczych osoby chorej i niesamodzielnej w różnym stopniu zaawansowania choroby i w różnym wieku;
  2. pomagania osobie chorej i niesamodzielnej w zaspakajaniu potrzeb bio-psycho-społecznych;
  3. asystowania pielęgniarce i innemu personelowi medycznemu podczas wykonywania zabiegów pielęgnacyjnych;
  4. konserwacji, dezynfekcji przyborów i narzędzi stosowanych podczas wykonywania zabiegów;
  5. podejmowania współpracy z zespołem opiekuńczym i terapeutycznym podczas świadczenia usług z zakresu opieki medycznej nad osobą chorą i niesamodzielną.

Organizacje zawodowe[edytuj | edytuj kod]

Ogólnopolskie Stowarzyszenie Opiekunów Medycznych[5].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]