Ostateczna potrzeba (prawo)

Ostateczna potrzeba – specyficzny kontratyp, występujący w wojskowym prawie karnym. Polega on na wyłączeniu ewentualnej przestępności czynu żołnierza, który stosuje środki niezbędne w celu wymuszenia posłuchu dla rozkazu, o ile:

• żołnierz był uprawniony do wydania rozkazu,
• rozkaz spotkał się z nieposłuszeństwem lub oporem, a posłuchu dla niego nie można osiągnąć w inny sposób,
• okoliczności wymagają natychmiastowego przeciwdziałania nieposłuszeństwu lub oporowi wobec rozkazu.

W razie przekroczenia granic ostatecznej potrzeby, sąd może zastosować wobec sprawcy nadzwyczajne złagodzenie kary.

Kontratyp ten uregulowany został w art. 319 k.k.

Linki zewnętrzne

• Ustawa z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny (Dz.U. z 2022 r. poz. 1138)

Artykuł uwzględnia ograniczony pod względem terytorialnym stan prawny na 29 września 2010. Zapoznaj się z zastrzeżeniami dotyczącymi pojęć prawnych w Wikipedii.