Półki Ratowników
Półki Ratowników – kilka wąskich i trawiastych półek na wschodniej ścianie Mięguszowieckiego Szczytu w polskich Tatrach Wysokich. Dokładniej znajdują się one na wschodniej ścianie Mięguszowieckiej Baszty (niższego wierzchołka Mięguszowieckiego Szczytu) pomiędzy żlebem opadającym z Wyżniej Mięguszowieckiej Przełęczy a kazalniczką na filarze tworzącym lewe (patrząc od dołu) ograniczenie depresji opadającej z Mięguszowieckiej Szczerbinki. Półki Ratowników znajdują się w połowie wysokości wschodniej ściany i tworzą ciąg, w którym znajduje się 10-metrowej długości przerwa[1].
Autorem nazwy tej formacji skalnej jest Władysław Cywiński[1].
Drogi wspinaczkowe[edytuj | edytuj kod]
Przez Półki Ratowników przechodzi kilka dróg wspinaczkowych
- Droga Smólskiego (z Dolnego Tarasu na Mięguszowiecką Basztę); V w skali tatrzańskiej, 5 godz.
- Droga Sokołowskiego (z Bańdziocha na Mięguszowiecką Basztę); IV, miejsca V, 3 godz.
- Droga Surdela (z Bańdziocha na Mięguszowiecką Basztę); V+, 4 godz.
- Lewa Droga Mączki (Z Bańdziocha na Mięguszowiecką Basztę); IV, 3 godz[1].
Półki Ratowników stanowią także punkt startowy dla wielu innych dróg wspinaczkowych[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Władysław Cywiński, Mięguszowieckie Szczyty. Przewodnik szczegółowy, tom 10, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2003, ISBN 83-7104-031-8