Państwowe Wytwórnie Uzbrojenia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Państwowe Wytwórnie Uzbrojenia
Państwo

 Polska

Siedziba

Warszawa

Adres

Ossolińskich 1

Data założenia

1927

Data likwidacji

1939

Zatrudnienie

ok. 12 000 osób

Dane finansowe
Kapitał zakładowy

123,6 mln zł (1938)

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Państwowe Wytwórnie Uzbrojenia”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Państwowe Wytwórnie Uzbrojenia”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Państwowe Wytwórnie Uzbrojenia”
Ziemia52°14′31,78″N 21°00′50,80″E/52,242161 21,014111
Reklama prasowa Państwowych Wytwórni Uzbrojenia umieszczona na tylnej stronie okładki miesięcznika „Wiedza i Życie” z października 1934

Państwowe Wytwórnie Uzbrojenia (PWU) – polskie przedsiębiorstwo zbrojeniowe funkcjonujące w latach 1927-1939. Siedziba znajdowała się w Warszawie.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Przedsiębiorstwo Państwowe Wytwórnie Uzbrojenia powstało w roku 1927. Na mocy rozporządzenia Rady Ministrów z 22 kwietnia 1927 roku (Dz.U. nr 43 poz. 382)[1] zostało wyodrębnione z ogólnej administracji i tym samym uzyskało samodzielną osobowość prawną.

W skład PWU weszły następujące zakłady zbrojeniowe:

Wytwórnie te przed 1 kwietnia 1927 roku podlegały naczelnej dyrekcji Centralnego Zarządu Wytwórni Wojskowych.

W roku 1937 do przedsiębiorstwa PWU włączono jeszcze:

  • Fabrykę Amunicji nr 2 (FA-2) w Dąbrowie-Bór (koło Kraśnika),
  • Fabrykę Amunicji nr 5 (FA-5) w Jawidzu (koło Lubartowa).

Do naczelnych władz przedsiębiorstwa należały:

  • Rada Administracyjna,
  • Dyrekcja,
  • Komisja Rewizyjna.

Władze Państwowych Wytwórni Uzbrojenia podlegały ministrowi spraw wojskowych, który w porozumieniu z ministrem skarbu ustalał ich skład. Konkretne kompetencje określał statut przedsiębiorstwa.

Kapitał zakładowy Państwowych Wytwórni Uzbrojenia w roku 1938 wynosił ok. 123,6 mln zł. Ogólne zatrudnienie oscylowało zaś w granicy 12 tysięcy osób.

Po klęsce kampanii wrześniowej w 1939 roku fabryki zbrojeniowe należące do Państwowych Wytwórni Uzbrojenia przejęli Niemcy. W latach 1944-1945 uległy one całkowitemu zniszczeniu.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Dz.U. z 1927 r. nr 43, poz. 382 Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 22 kwietnia 1927 r. o wydzieleniu z ogólnej administracji państwowej Państwowej Wytwórni Prochu i Materjałów Kruszących w Zagożdżonie w powiecie kozienickim oraz Państwowej Fabryki Karabinów w Warszawie, Państwowej Fabryki Broni Ręcznej w Radomiu, Państwowej Wytwórni Amunicji Działowej i Karabinowej w Skarżysku, tudzież Państwowej Fabryki Sprawdzianów w Warszawie.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]