Pete Halsmer

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Pete Halsmer
Ilustracja
Halsmer w 2014 roku
Państwo

 Stany Zjednoczone

Data i miejsce urodzenia

3 marca 1944
Lafayette

Sukcesy

1981: Amerykańska Formuła Super Vee Robert Bosch/Valvoline Championship (wicemistrz)
1989, 1991: IMSA Camel GTO (mistrz)
2001: Grand-Am Cup C2K (wicemistrz)
2012: Trans-Am (wicemistrz w klasie TA2)

Pete Halsmer (ur. 3 marca 1944 roku w Lafayette) – amerykański kierowca wyścigowy.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Halsmer rozpoczął karierę w międzynarodowych wyścigach samochodowych w 1976 roku od startów w Formule Atlantic IMSA. Z dorobkiem jednego punktu został sklasyfikowany na 29 pozycji w końcowej klasyfikacji kierowców. W późniejszym okresie Amerykanin pojawiał się także w stawce CASC Player's Challenge Series, USAC Mini-Indy Series, World Challenge for Endurance Drivers, USAC National Championship, CART Indy Car World Series, Indianapolis 500, Amerykańskiej Formuły Super Vee Robert Bosch/Valvoline Championship, Atlantic Championship, World Championship for Drivers and Makes, USAC Gold Crown Championship, IMSA Camel GTO, IMSA Camel GT Championship, FIA World Endurance Championship, SCCA Coors RaceTruck Challenge, SCCA Escort World Challenge, International Race of Champions, IMSA World Sports Car Championship, SCCA World Challenge, Grand American Rolex Series, American Le Mans Series, Grand-Am Cup oraz Trans-Am.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]