Piekło (Dolina Kondratowa)
Piekło lub Piekiełko – kotlinka opadająca do Doliny Małego Szerokiego (odnogi Doliny Kondratowej w systemie Doliny Bystrej). Nazwana tak została z powodu hulających w niej wiatrów[1]. Od południa ograniczona jest przez północno-wschodnią grzędę Kopy Kondrackiej, od zachodu przez północną grań Kopy Kondrackiej, od południa przez stoki Giewontu. Po północnej stronie Piekła biegnie niebieski szlak na Giewont[2]. Nazwa Piekło bywa błędnie przesuwana na obszar, przez który biegnie szlak, lub całą Dolinę Małego Szerokiego[1].
Stwierdzono tutaj występowanie bylicy skalnej – rzadkiego gatunku rośliny, w Polsce występującego tylko w Tatrach i to w niewielu miejscach[3].
Po południowej stronie Piekła w grzędzie Kopy Kondrackiej wznoszą się pionowe, a nawet częściowo przewieszone skały o wysokości ok. 100 m. Są to Kondratowe Baszty[4].
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
z Kuźnic do schroniska na Hali Kondratowej, a stąd poniżej Piekła na Kondracką Przełęcz i Giewont
- Czas przejścia z Kuźnic do schroniska: 1:20 h, ↓ 1 h
- Czas przejścia ze schroniska na Giewont: 1:45 h, ↓ 1:15 h[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski, Wielka encyklopedia tatrzańska, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004, ISBN 83-7104-009-1.
- ↑ Tatry Polskie. Mapa turystyczna 1:20 000, Piwniczna: Agencja Wydawnictwo „WiT” S.c., 2009, ISBN 83-89580-00-4.
- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirek, Czerwona księga Karpat Polskich, Warszawa: Instytut Botaniki PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-71-6.
- ↑ Władysław Cywiński, Czerwone Wierchy, część wschodnia, t. 2, Poronin: Wyd. Górskie, 1995, ISBN 83-7104-010-5.
- ↑ Tatry. Zakopane i okolice. Mapa w skali 1:27 000, Warszawa: ExpressMap Polska, 2005, ISBN 83-88112-35-X.