Portal:Średniowiecze/Wyróżniony artykuł
Stefan Urosz I zwany Wielkim (serb.: Стефан Урош I, Stefan Uroš I; ur. przed 1229, zm. 1 maja 1277 lub 1280) – król serbski w latach 1243–1276, najmłodszy syn Stefana Pierwszego Koronowanego, święty serbskiego Kościoła prawosławnego. Nosił tytuł Wielki król wszystkich ziem serbskich i Wybrzeża.
Objął władzę w wyniku buntu możnych. Jego długie panowanie stało się okresem gospodarczego rozwoju kraju, jednakże centralizacyjna polityka doprowadziła w 1276 roku do buntu jego syna Stefana Dragutina. Pokonany król abdykował i wstąpił do wzniesionego przez siebie monasteru Sopoćani, gdzie wkrótce zmarł.