Postulat neutralności

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Postulat neutralności – jedno z kryteriów stawianych wobec metod głosowania i innych mechanizmów podejmowania decyzji w teorii wyboru społecznego; jest spełniane, kiedy procedura traktuje tak samo wszystkie brane pod uwagę alternatywy.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Kryterium neutralności zostało użyte w twierdzeniu Maya z 1952 i co najmniej od tej pory funkcjonuje w literaturze. Arrow nie korzystał z niego wprost w swoim twierdzeniu, ale było ono implikowane przez inne przyjęte założenia; wspomniał o nim w drugim wydaniu Social Choice and Individual Values[1][2][3]. Takie implicite występowanie kryterium było we wczesnej literaturze częste[4]. Sen kwestionował wartość tak rozumianej neutralności, w ramach szerszej krytyki używania czystego utylitaryzmu jako filozoficznej podbudowy teorii wyboru społecznego[5][6][7].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Neutralność w znaczeniu stosowanym w teorii wyboru społecznego wymaga, aby wszystkie brane pod uwagę alternatywy były w danej metodzie traktowane równo – by na zwycięstwo miał wpływ tylko ich poziom poparcia i nic innego. Kryterium nie spełniają na przykład procedury wymagające większości kwalifikowanej do zmiany status quo – wyróżniają bowiem aktualnie przyjętą opcję. Kłócą się z nią też niektóre nielosowe reguły rozwiązywania remisów[8][9][10][11].

Opis formalny[edytuj | edytuj kod]

Neutralność jest definiowana, analogicznie do anonimowości, jako niezależność wyników od permutacji zbioru alternatyw. Zgodnie z notacją Hamana, przy dowolnej permutacji określonej na zbiorze alternatyw i dla dwóch profili preferencji i takich że jeden jest permutacją drugiego, funkcja społecznego wyboru spełnia postulat neutralności wtedy i tylko wtedy, gdy czyli gdy te same opcje wygrywają w obu profilach[8][9]. Niektóre definicje odwołują się do ogólniejszego pojęcia transformacji zachowujących porządek indywidualnych preferencji[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Ashok Sanjay Guha, Neutrality, Monotonicity, and the Right of Veto, „Econometrica”, 40 (5), 1972, s. 821–823, DOI10.2307/1912070, ISSN 0012-9682, JSTOR1912070 [dostęp 2022-09-06].
  2. Luis Ubeda, Neutrality in arrow and other impossibility theorems, „Economic Theory”, 23 (1), 2003, s. 196, DOI10.1007/s00199-002-0353-0, ISSN 0938-2259 [dostęp 2022-09-06].
  3. Kazimierz Rzążewski, Wojciech Słomczyński, Karol Życzkowski, ¡Każdy głos się liczy! Wędrówka przez krainę wyborów, wyd. 1, Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 2014, s. 227, ISBN 978-83-7666-283-1, OCLC 929985505 [dostęp 2022-09-06].
  4. Zoi Terzopoulou, Ulle Endriss, Neutrality and relative acceptability in judgment aggregation, „Social Choice and Welfare”, 55 (1), 2020, s. 26, DOI10.1007/s00355-019-01230-5, ISSN 0176-1714 [dostęp 2022-09-06] (ang.).
  5. Amartya Sen, The Possibility of Social Choice, „American Economic Review”, 89 (3), 1999, s. 356, DOI10.1257/aer.89.3.349, ISSN 0002-8282 [dostęp 2022-09-06] (ang.).
  6. Amartya Sen, On Weights and Measures: Informational Constraints in Social Welfare Analysis, „Econometrica”, 45 (7), 1977, s. 1559–1562, DOI10.2307/1913949, ISSN 0012-9682, JSTOR1913949 [dostęp 2022-09-06].
  7. Amartya Sen, Personal Utilities and Public Judgements: Or What’s Wrong With Welfare Economics, „The Economic Journal”, 89 (355), 1979, s. 538, DOI10.2307/2231867, ISSN 0013-0133, JSTOR2231867 [dostęp 2022-09-06].
  8. a b Jacek Haman, Demokracja, decyzje, wybory, wyd. 1, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Scholar”, 2003, s. 82–83, ISBN 83-7383-035-9, OCLC 249763213 [dostęp 2022-09-06].
  9. a b Steven J. Brams, Peter C. Fishburn, 4. Voting procedures, [w:] Kenneth J. Arrow, Amartya K. Sen, Kotaro Suzumura (red.), Handbook of Social Choice and Welfare, t. 1, Handbook of Social Choice and Welfare, Elsevier, styczeń 2002, s. 182, ISBN 978-0-444-82914-6 [dostęp 2022-09-06] (ang.).
  10. Markus Brill, Felix Fischer, The price of neutrality for the ranked pairs method, AAAI'12; Proceedings of the Twenty-Sixth AAAI Conference on Artificial Intelligence, Toronto, Ontario, Canada: AAAI Press, 22 lipca 2012, s. 1300, DOI10.5555/2900728.2900912 [dostęp 2022-09-06].
  11. Haris Aziz i inni, Ties matter: complexity of manipulation when tie-breaking with a random vote, AAAI'13; Proceedings of the Twenty-Seventh AAAI Conference on Artificial Intelligence, Bellevue, Washington: AAAI Press, 14 lipca 2013, s. 74–80, DOI10.5555/2891460.2891471 [dostęp 2022-09-06].