Powinowactwo (prawo)
 |
Ten artykuł od 2018-03 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Powinowactwo (łac. adfinitas) – stosunek prawno-rodzinny łączący jednego małżonka z krewnymi drugiego. Jest wyłącznie więzią prawną, w odróżnieniu od pokrewieństwa, które jest więzią biologiczno-prawną.
W prawie polskim
Zgodnie z art. 618 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego powinowactwo trwa mimo ustania małżeństwa (chyba że zostało ono unieważnione, albowiem wtedy powstaje stan taki, jak gdyby nigdy nie zostało ono zawarte)[1]. Art. 618 § 2 k.r.o. mówi o tym, że linię i stopień powinowactwa określa się według linii i stopnia pokrewieństwa[2]. Zgodnie z art. 14 k.r.o. powinowactwo w linii prostej jest względną przeszkodą małżeńską (z ważnych powodów sąd może udzielić zgody na takie małżeństwo).
Tak jak w przypadku stopni pokrewieństwa, także i różne stopnie powinowactwa miały niegdyś swoje tradycyjnie ustalone nazwy, jednak we współczesnym języku polskim system nazewnictwa uległ znacznemu uproszczeniu; i tak na przykład:
- teść i teściowa oznaczają rodziców współmałżonka (I stopień powinowactwa w linii prostej);
- szwagier oznacza brata współmałżonka albo męża siostry (II stopień powinowactwa w linii bocznej);
- szwagierka oznacza siostrę współmałżonka;
- bratowa oznacza żonę brata.
Powinowactwo zachodzi jedynie między małżonkiem a krewnymi drugiego małżonka (np. wobec siostry żony), nie zachodzi natomiast między małżonkiem a powinowatymi drugiego małżonka (np. wobec szwagra żony). W języku prawniczym taki rodzaj relacji nazywany jest zimnym powinowactwem, choć nie zachodzi tutaj powinowactwo w rozumieniu przepisów prawa.
Przypisy
- ↑ Kwestię tę regulował art. 26, który został uchylony przez ustawę z dnia 6 listopada 2008 o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2008 r. nr 220, poz. 1431).
- ↑ Przepis został wprowadzony przez ustawę z dnia 6 listopada 2008 o zmianie ustawy – Kodeks rodzinny i opiekuńczy oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2008 r. nr 220, poz. 1431).