Próba Gellé

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Próba Gellé lub próba Gellégo – próba określająca porównanie przewodnictwa kostnego podczas zmian ciśnienia w przewodzie słuchowym zewnętrznym. Służy ona do oceny ruchomości strzemiączka w okienku owalnym. Jest wykorzystywana w diagnostyce otosklerozy, w której przebiegu dochodzi często do jego unieruchomienia.

Wykonanie próby[edytuj | edytuj kod]

Wykonanie próby polega na wprowadzeniu do ujścia przewodu słuchowego zewnętrznego oliwki balonu Politzera. Następnie wzbudzony stroik ustawia się albo na oliwce balonu, albo na wyrostku sutkowatym badanego ucha i naprzemiennie poprzez naciskanie balonu Polizera zwiększa się i zmniejsza ciśnienie w przewodzie słuchowym zewnętrznym.

Interpretacja próby[edytuj | edytuj kod]

Próba Gellé prawidłowa – występuje przy prawidłowym słuchu. Podczas naprzemiennego zwiększania i zmniejszania ciśnienia w przewodzie słuchowym zewnętrznym pacjent odczuwa naprzemienne modulowanie natężenia dźwięku stroika.

Próba Gellé patologiczna – występuje przy unieruchomieniu podstawy strzemiączka w niszy okienka owalnego. Na skutek braku ruchomości strzemiączka pod wpływem zmian ciśnienia w przewodzie słuchowym zewnętrznym, pacjent nie odczuwa podczas próby żadnej zmiany dźwięku. Cały czas słyszy jednostajny dźwięk.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Audiologia kliniczna. red. M. Śliwińska-Kowalska. wyd. Mediton, Łódź 2005. ISBN 83-913433-8-3